Լիլիթ Կարապետյան

Նվիրվում է Դավիթ Կարապետյանին Աշխարհի քարտեզը փակցրած հայրական տան պատին՝ ապակե խաղալիքներով տոնածառ զարդարելու պես մանրիկ ուրախություններն ու տրտմալից բառերը ավանդույթ են դարձել` Կաղանդ…

Տասը տարի առաջ ցրտաշունչ ձմռանը նա կացնի հարվածներ էր հասցնում ծառի քոթուկին: Ջերմանալու մոտակա պահի նուրբ հպումով կինն իբրև երախտիք գրկում էր բազկաթոռին հանգստացող…

Խմբավարը հաղթահարում է այգաբացի կախարդանքը. ներքին համոզվածությամբ` լույսը ճաշակելու բերկրանքը կարող է տևել մինչև կյանքը երկարաձգելու անկարողության գիտակցումը, թեև ծոցագրպանում պահում է կախարդական փայտիկը:…

Նավահանգիստը մրափում էր սովորական կյանքով: Ծովային փարոսը երեկոյան թույլ առկայծումներ էր տալիս, երեխաները հորանջում էին քնի պակասից: Օրվա ավարտին կամրջաձև ամբարձիչները կանգ էին առնում:…

Տակահիսան չունի աստված, տաճար չի գնում, սիրում է գեղեցիկ սեռին, սակայն չի կենակցում ծագող արևի երկրի կանանց հետ:   Օդում պտտվող ծաղկավոր հովհարը փակել…

Վաղուց գրվել է կեսարների քաղաքի պատմությունը ու մրցակից պատմիչներն ավարտել են խոսքը փառաբանումով: Ժամանակն է ետ նայել համոզվելու նրանց ազնվության իսկությանը, վերաշարադրել դեպքերը, որ…

Պատերի կուրացնող ճերմակությունը մատնում է ստվերների ներկայությունը: Կիսաբաց աչքերով աննկատ սահում են` մերթընդմերթ հպվելով պատին: Բամբակյա զգեստս ծուլորեն քսվելով սալիկապատ հատակին քերծվում է ապակու…