Արամ Գյուրջյան |Մայերլինգ

Արամ Գյուրջյան

ՄԱՅԵՐԼԻՆԳ

Շքեղ և խրոխտ մահաբեր դղյակ,
Մտորումներիս կիզակետ դարձած
Կպչուն ցնորք ես:
Եվ ես, գերվելով
Քո խորհրդավոր սքանչելիությամբ,
Գլխապտույտից ջղաձգվում եմ,
Եվ մոլորվում եմ
Քառուղիներում քո գաղտնիքների:

Երկու կրակոց…

Երկու ահարկու և անբեկելի
Հաստատուն վճիռ:
Շեքսպիրյան ոճով,
Բայց ոչ գրքային,
Իրական, զազիր,
Լուռ ողբերգություն:

Մարի Վեչերա…
Արքայազն Ռուդոլֆ…

Ես կապվել եմ Ձեզ իմ ողջ էությամբ:
Այս արագընթաց նյարդային դարից
Մեկուսացվում եմ հաճախ հոգեպես`
Ողբում վախճանը այն Չքնաղ Սիրո
Որ թոռոմում է աշխարհիկ մարդկանց
Սառնաշունչ ու կեղծ
Հասարակական անծայր աղուտում:

Օրենքներից դուրս,
Օրենքներից վեր,
Անգամ մահվանից
Ու կյանքից հուժկու
Պայթյունանման երկու կրակոց…
Երկու առեղծված:

Եկու կրակոց…
Կտրուկ նախաբան
Համամարդկային գալիք տարերքի,
Որ կխժռի կայսրություններ
Ու ճակատագրեր,
Երկու կրակոց…
Եվ վիժեցվում է հեռանկարը
Փայլուն, բազմերանգ, ու … առաջադեմ
Նոր, երանելի ժամանակների…

Ճռացող սայլը կանգնեցրեց հանկարծ
Առաջ սլացող նոր Ճեպընթացը:

Մայերլինգ…
Դու իմ քողարկված սարսափն ես կպչուն:

 

ԿՂԶԻՆԵՐ

Սլանում են մեր օրերը,
Շտապեցնում է կյանքը մեզ,
Կուտակվում են տարիները,
Դարձնելով մեզ զգոն ու հեզ:

Մենք փորձում ենք չսխալվել,
Փորձում ենք դիմանալ, փորձում ենք դիմադրել,
Մենք ձգտում ենք բարձրանալ,
Ձգտում ենք զարմացնել, ու չենք հասցնում ապրել:

Անծայրածիր փողոցներում, ու հին ու նոր էլիտար շենքերում,
Օֆիսներում, միջանցքներում, միշտ խռովված քաղաքի օվկյանում,
Մենավոր ու փխրուն կղզիներ են քայլում,
Մենավոր ու փխրուն հոգիներ են մեռնում:

Ծիծաղում են մանուկները,
Եվ անկեղծ ուրախանում.
Մենք խաղում ենք նույն մեր դերը.
Ու անվերջ նրանց սաստում:

Մենք փորձում ենք չսխալվել,
Փորձում ենք դիմանալ, փորձում ենք դիմադրել,
Մենք ձգտում ենք բարձրանալ,
Ձգտում ենք զարմացնել, ու չենք հասցնում ապրել:

Անծայրածիր փողոցներում, ու հին ու նոր էլիտար շենքերում,
Օֆիսներում, միջանցքներում, միշտ խռովված քաղաքի օվկյանում,
Մենավոր ու փխրուն կղզիներ են քայլում,
Մենավոր ու փխրուն հոգիներ են մեռնում:

 

ՄԻ ՇՏԱՊԵՔ

Ժամանակ չկա,
Ուժերը սպառված են,
Ի՞նչ է լինելու,
Չեմ կարող ասել…
Ժամանակ չկա ,
Բայց կռիվն ավարտված չէ,
Դատապարտված եմ
Ապրել:

Ժամանակ չկա,
Ժպտալը դժվար է,
Եվ գուցե նաև
Փոքր ինչ անտեղի:
Ժամանակ չկա
Շնչելն էլ պայքար է,
Ամեն բան դառնում է
Փակուղի:

Ժամանակ չկա,
Զարկերակը պայթում է,
Ի՞նչ է լինելու՝
Ում է կարևոր:
Ժամանակ չկա,
Գլուխս ցավում է,
Թերթվում է օրը նոր:

Ժամանակ չկա…
Ո՞վ է որոշողը:
Թքած,
Ամեն բան գլխիվայր
Փոխեք:
Կարգավորվում է մարմնի դողը:
Ժամանակ չկա,
Բայց…
Չշտապեք:

 

ՀԵՏՏՈՆԱԿԱՆ

Սառցեպատ անշունչ փողոց,
Ձյունամրրիկ, վառվող լապտեր,
Մոլորված կամ ուշացած
Անցորդի պատկեր…

Մոլորված կամ ուշացած
Ուրվական մռայլ՝
Փողոցում ամայացած,
Աչքերով անփայլ:

Լույսի մեջ արհեստածին
Անմարմին մի էություն
Մոտենում է անցորդին
Պարուրվում և համբուրում:

Ձյունամրրիկ, շան ոռնոց,
Պահ անորսալի ու ջինջ,
Անհասցե ձնոտ փողոց,
Քամի, լապտեր և… ոչինչ:

 

ԻՆՔՆԱԿՈՐՈՒՅՍ

Գոյությունը ապաշնորհ`
Գորդյան մահաբեր հանգույց,
Հույզեր, բառեր հին ու նոր`
Ուրվական ինքնակորույս:

Ինքս ինձ հրաժեշտ տված`
Խարխափում եմ` դեմքով անլույս,
Հոգիս` բաց, բայց ամայացած,
Քայլերս` հետ-հետ, անհույս:

Բանտարկված է կամքը ոգու,
Եվ պատրանքը երջանկության,
Խեղդում է թախիծը հուժկու`
Գիտակցումը թարմ պարտության:

Ներդաշնակ հակասություններ,
Օրը լի է սպառվածությամբ,
Անպաշտպան ու ջինջ երազներ`
Հաջողվում է ապրել… մասամբ:

 

… ԳՏՆԵԼ …

Մայթեր լուսաշատ,
Շարժվող դիմակներ,
Իղձեր աննկատ
Ու ճակատագրեր…

Մաշված առաստաղ,
Ընթացք անարգել,
Չեմ շտապում, ավաղ…
Կուզեի շտապել:

Անզոր եմ փոխել
Երթը հուսահատ,
Կուզեի պոկել
Դիմակս գունատ:

Կուզեի գտնել
Ինձ այս ճահճուտում,
Կուզեի… ավաղ
Չեմ տարբերակում…

 

ՉԱՊՐՎԱԾ

Թույնով լի տապ ու անապատ,
Գազաններ մարդամարմին,
Կծկվել է խիղճն անտաբատ,
Մարդկանցից անդին:

Իսկ մարդիկ կրկին շտապում են,
Տրորում միմյանց,
Իսկ մարդիկ կրկին ողբում են
Կյանքը չապրված:

Ունայնության խաչմերուկում
Ճակատագրեր մոռացված,
Ոչ ոք կյանքում մեզ չէր սպասում`
Կանգառներ ամայացած…

Ձգտումները մեր շտապում են,
Տրորում միմյանց,
Երազները մեր ողբում են
Կյանքը չապրված:

 

Share Button

Նշանաբառ՝

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *