Գրանիշ

Աշնան ջինջ կեսօր է՝ արևի քաղցր-ժլատ ջերմությամբ, որ տերևաթափի պատրաստվող թթենու տակ, ցածրիկ աթոռին կուչ եկած հալևորի մի բուռ ոսկորները տաքացնում ու չի տաքացնում:…

Աննա Դավթյանին Արտուշ պապի այգին գյուղի ամենահայտնի խնձորանոցն էր, հպարտանում էր իր ծառերով, լսում եմ, ամեն ծառ ուներ իր տխուր պատմությունը. մեկը տնկվել էր…

Տարօրինակ է, բայց… Մենք թեյում էինք մի կնոջ տանը, ում հետ ընկերություն եմ անում ու զրուցում առօրյա իրողությունների մասին, առանց կենտրոնանալու դրանց հերոսների կամ…

Ցավը մեծացել է, մա՜մ․․․ Դու՞ էլ ես հիշում․․․ Վազում էինք պատառոտված շորերով, ամեն բակ իջնելիս մի տեղը վնասում էինք ու տուն էինք գնում արնա-ցեխախառը…