Նոնա Պողոսյան

*** Տպագրում էի չխչխիկ գրամեքենայով … Մի մատով՝ ընդամենը։ Ու գիշերվա մաշված կողերի վրա իրար ետևից շարվում էին մուրճիկի կտկտոցները` իմ փամփուշտները… Ճերմակ թուղթը…

…Գիշերը Մեռնող փիլիսոփայությունն է Չկրակած բոլոր փամփուշտների, Որ ճակատագրեր է երկնքից վայում Սահմանի արճճե լռության դաշտերին… …Ես փշրում եմ բոլոր սարսուռները ծպտված, Հագնում եմ…

ԽՈՐԹՈՒԹՅՈՒՆ Երբ դրսում շատ ցուրտ է, Իսկ սրճարանում այս Մանրուքներ է ճոճում Ծխի պորտապարը` Կարկամելով միտքդ… Երբ որ խորթությունդ Դեմ առել կոկորդիդ` Ներքև չի…

*** Երբ մենակությունը թմբկում է ականջներիդ մեջ Անգլիական լռության նոտաներով, Դու իջեցնում ես նորից վարագույրը, Որ գիշերը հանկարծ չմտնի ծոցդ… Դու իջեցնում ես վարագույրը,…

*** Ես քամիների թևերի վրա Շարել եմ բոլոր սվսվոցներդ… Մի օր, երբ ուզեմ քեզ նորից կարդալ` Ես կվարարեմ քո արևային անձրևների հետ…   ***…

Ես ձմռանից հետո աշնան միջով անցա. Գրպաններս լցրեցի ձնով, Որ անձրևներից չմոլորվեմ, Երկնքի կծկված կապույտը Գրեցի աչքերիս մեջ, Որ երազանքներից ցած չգլորվեմ… …Մինչ աշխարհը…

Այս քաղաքի ճակատագրում կանգնելու տեղ չկա.. Բոլորը վաղուց խզբզել են իրենց հսկա ոտնաչափը նրա դեմքի վրա… Ինձ չի փրկելու ոչ մի սիրախաղ … Գովազդանախշ…