Արսեն Ներսես

անվերջություն կորցնելու և վերագտնելու մի հինավուրց լռություն կա գերեզմանոցի շուրջ ուր մանկությունից մի ծանոթ քամի չի դադարում թաց մագիլներով քեզ գուրգուրելուց ապրողների և մեռյալների…

լռելու մի նոր հասցե կախարդված երազների քաղաք ուր չգրված ու թաց բանաստեղծությունների անձրևաբույր կա և սալահատակը հայելու նման վերապատմում է անավարտ վեպերը իր վրայով…

հետհաշվարկ օտար քաղաքներն ու օտար մարդիկ գուցե դադարի խաբկանք են կամ լռության րոպե ուր մեր չգոյության վարկածն է միայն և ծանր հիշողություններով մեր անստեղծ…

անցակետ երկնքում անգամ ավերված տների ուրվականներ կան երկնքի տակ մահվան մասին հուշագրեր ընթերցող ուխտավոր ենք մենք …անցակետը վկայում է որ քիչ հետո ավերակներում նշխարք…

խորհրդավոր ընթրիք Եւ նա (Յովհաննես) անկեալ զլանջաւքն Յիսուսի, ասէ ցնա. Տէ՛ր` ո՞վ է: Յովհաննես 13:25 առաքյալներ ենք բոլորս ու սեղան գցած սպասում ենք _ով…

1 հետապնդող որսաշներն անցյալից արձակված քեզ սպասում են քեզնից մի քայլ առաջ և դու անուն առ անուն կանչում ես նրանց   2 ներելու մասին…

Տերևները` ծառերից խռոված, ապրելու վերջին երազով, խճանկար դարձան թաց սալահատակի վրա Եվ ուրիշ տերևներ վազվզում են անհանգիստ նրանց վրա փնտրում նոր ավարտ Անցած ամառը…

1 Քրտնած մարմնիդ վրա լուսամուտն արձակում է, _որպես գթություն,_ միջանցիկ քամու մի ակնթարթ. հետո, ծովի պես մակընթաց, որ գալարվող ալյաց հետ է քաշում խորքն…