Պոլ Էլյուար

Նուշ Նուշ ես այնքան եմ կարոտում այդպես միայնակ ծառը անտառն է կարոտում ես երբեք բանաստեղծություն չեմ գրել առանց քեզ ես սառը ջրերում եմ ցավի…

  Գաղտնորեն սիրահարված դու մերկությունդ Ծածկում ես ժպիտով իսկ սիրո խոսքերը Մերկացնում են քեզ քո պարանոցը և կուրծքը Քո ազդրերը և կոպերը Եվ ես…

*** Առավոտը փշրվեց գրկում մոռացումի Առավոտը այլևս անվերադարձ է: Մարող ցոլքը շիկահեր մազերի Պիրկ կրծքերը, քնքուշ ձեռքերը Դողի մեջ իրենց ընծայաբերած Ոչինչ չի համեմատվի…

*** Լույսը բացվում է Ես սիրում եմ քեզ իմ երակներում դեռ գիշեր է Ես ողջ գիշեր քեզ էի նայում Ինձ դեռ այնքան է սպասվում…