Սարի գլխին մի բան կա, չեմ ասի` ինչ կա… Սարի գլխին մի բան կա, չեմ ասի` ինչ կա…
Ձեռքս տանում եմ գլխիս, թափ եմ տալիս մազերս. ոչինչ չկա: Նա շարունակում է ծիծաղել: Մանկական ձայնը զրնգում է ձորակում:
-Բան չկա… Խաբում ես…
-Կա… Չեմ խաբում…
-Դե ասա` ի՞նչ կա…
-Չեմ ասի… Ինքդ գուշակիր… Սարի գլխին մի բան կա…
Անսպասելի նետվում ու բռնում եմ նրան, ամուր գրկում եմ, ու թավալվում ենք խոտերի մեջ: Սուր ծղրտում է, ու նրա ձայնը խլացնում է ձախ ականջս…
