Նկարում՝ Արցախի Մարտունու շրջանի հայտնին տնջրին (սոսի) է, 2030 տարեկան:
Հայկական ժողովդրական առած ասածվածքներ ըստ Արամ Ղանալանյանի «Առածանի» գրքի
Ծառը քանի բար շատ ունենա, գլուխը կախ կը քցի:
***
Պտղատու ծառի ճղները քաշ են լինում:
***
Բարատու ծառին քար քցող շատ կըլի:
***
Ամեն մարդ չալիշ է գալի (ջանում է) իր ծառին ջուր տա:
***
Ծառի տակին պառկելուն՝ բերանդ տանձ չի ընկնի:
***
Անպտուղ ծառին քար գցող չի լինի:
***
Ծառը տնկել եմ, որ բարն ուտեմ:
***
Ծառն էնդուր կու տընգիմ, վուր ինձ շվաք անե:
***
Ծառը քոքիցն (արմատ) ա փտում:
***
Ծառը չկա, որ քամին չառնե:
***
Ծառից ծառատակը հեշտ կերևա:
***
Ծառ էղնի(լինի), ծուռ էղնի:
***
Ծառ մե խփելով չի վեր ընկնի:
***
Ծառն իր տակին ա շվաք անում:
***
Ծառն իր պտղեն կը ճանաչվի:
***
Մեկ ծառի տակ հազար ոչխար կը սթրվի:
***
Ծառը գանգատ գնաց աստծու մոտ կացնից, որ իրան կտրում ա, ասեց՝ կոթը քեզնից ա:
***
Ծառի որթը իրմեն է:
***
Ծառը կացնին կոթ չը տար, իրան մահ ու մեռ չը կար:
***
Ծառը որ վեր ընկնի, կացնավոր կը շատանա:
***
Ամեն անգամ խնձոր պոկելիս, ծառ տնկողին միտքդ բեր:
***
Ծառը քոքան(արմատ) ա հա՛մ չուրանում, հա՛մ տիլարում (դալարում):
***
Ծուռ ծառը պզտիկուց կը շտկեն:
***
Ղուշն ա ծառին ճարում, ոչ թե ծառը ղուշին:
***
Մեկ տարվա անպտղութենով ծառը չի կտրվի:
Փնտրաբառ՝ ծառերի մասին առած-ասացվածք
Անպտուղ ծառին քար գցող չի լինի։