Լիլիթ Բաղդասարյան

Լսի՛ր ինձ, նախքան ես կդիմեմ քեզ… Գրիգոր Նարեկացի «Մատյան ողբերգության» 1 ոչ մենակություն է, ոչ մենություն առանձնություն է թափանցիկ պատեր են լիքն են մատնահետքերով…

Անսահմանությունը հոգու տունն է ու մտքի թակարդը: Միտքն ինչ-որ տեղ կարկատում է քաոսը, անցորդները ցեխաջրի մեջ երկինք են տրորում, ինքս շարունակում եմ քայլել սովորույթի…

սա անտարբերությունը չէ, ոչ էլ ամեն ինչ հասկացող հայացքը սա գիտակցումն է, որ կարևոր քայլերը ներման ոտնահետքեր չեն հետապնդում հողի վրա սա գիտակցումն է,…

1 պատշգամբի տակ երկարում է մի քաղաք, որի աղքատ ծառուղիները տանում են հեռու իրականություն լքված, բայց չմոռացված   2 աղմուկն անհանդուրժող մեքենաների, կարմիր ու…

Ես չեմ հորինել այս խաղը, Ինչ-որ մեկը վաղուց խաղում է մեզ… Իսկ եթե… Կասկած. ճեղք՝ առաստաղին: Երկու կողմից սեղմված, երկու կողմ ձգվող, անշարժ, խորը…

* ինչ-որ մեկը ծիծաղում է միշտ հիմա ես ապրում եմ անծանոթին չտրվելու վերարկուն վրայից գցելու հին գործերից տպագրությամբ ազատվելու միևնույն թեթևությամբ * կապ չունի…

ձայնային ազդանշանները՝ որպես նյարդային գրգիռներ, տարածում են առօրյան մեքենայից մեքենա… խցանումները՝ որպես պողոտաների նյարդաթելեր, և դու՝ որպես պողոտայի նեյրոն շարունակում եք ընթացքը լուսացույցից լուսացույց…

ամեն մեկն իր մենության մեջ՝ տխուր ու հանճարեղ հանճարեղ, բայց տխուր ուզում ես հասնել վարագույրին ձեռքերով մի կողմ տալ, մտնել մենության մեջ, սուզվել, հասնել,…