Ոչմիտեղից սիրով, տասնինչին մարտեմբերի,
թանկագին, հարգելի, սիրելի, բայց կարևոր չէ
թե նույնիսկ ով, դիմագիծը քանզի, խոսելով
անկեղծ, չի հիշվի արդեն, ոչ ձեր, բայց և
ոչ մեկի հավատարիմ ընկերը ողջունում է ձեզ հինգից
մի մայրցամաքից՝ կանգնած կովբոյների վրա․
ես սիրել եմ քեզ ավելի, քան հրեշտակներին ու նրան,
և ուստի քեզնից եմ հեռու ավելի,
քան նրանց երկուսից հիմա․
ուշ գիշերին, քնկոտ ձորում, այն անհունում,
ավանում, ձնում թաղված մինչև դռան բռնակը,
գալարվելով գիշերը սավանի վրա,
ինչպես ասված չէ ստորև, ամեն դեպքում,
ես բարձն եմ թափ տալիս՝ բառաչելով «դու՜»
ծովերից այն կողմ, անծայրածիր,
մթում ամբողջ մարմնով դիմագծերը քո
կրկնելով իբրև ցնորված հայելի:
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Անի Առստամյանի
1975-1976
