Երբ աշխատանքի անցա Հռոմի Տրաստեվերե թաղամասի «Մաֆարիո» ռեստորանում, սկզբում ամեն ինչ լավ էր։ Գլուխս դատարկ էր ու զնգուն, ինչպես ծովեզրին հայտնված մի խեցի, որի…

Գոլով թոնիրին վերի կուշտը լայն, լայն այտերով, մեծղի կազմով Նուռ մամը նստեր է։ Իր աջ ու ձախ կողմը, քյուրսիին շարվեր ու խելոք֊խելոք նստեր են…

Եթե կինոյում լինեի, ծառի բնին հենված կլինեի, աչքերս` փակ, մարմինս՝ սպասումից ու ցավից ծանրացած: Բայց կինոյում չեմ, իրական կյանքում եմ՝ Հայաստանի գյուղերից մեկում, որի…

Ինձ ասում է մարդ: Ասես անուն չունեմ: Հա՛, մարդ եմ, բայց ամեն մարդ անուն ունի: Շուն ու կատու էլ, թե պահում ենք, մի անուն…

Սկիզբը՝ այստեղ Միջանցքում հանդիպում եմ Անջելոյին՝ բեռնված կեղտոտ սպիտակեղենով լի պարկերով։ Ժպտում ենք միմյանց։ Բացում եմ 223 համարի դուռը և առաջին հայացքից միանգամից հասկանում…

Կարծում էին, որ նա վատ մարդ էր, որովհետև վիճում էր իր կնոջ հետ, կռվում թաղամասի և աշխատավայրի մարդկանց հետ։ Նրանից վախենում էին։ Երբ նա…

Պաշտպանագիծ հանդիսացող խրամուղին թողնելուց հետ կամազով անցան «Քամիների ձորն» ու թաղվելով ցեխի մեջ՝ մնացած ճանապարհը շարունակեցին ոտքով։ Գիշերն անքուն լուսացրածի շշմած դեմքերով հրատարափ կարկտի…

«Քեփիթըլ» հյուրանոցում միայն հարուստ մարդիկ են կանգ առնում։ Նրանց համար գոյություն ունեն միայն լիվրեյներ[1] հագած դռնապաններ, ֆրակ հագած, իսպանական ակցենտով երկարոտն մատուցողներ, նրանց տրամադրության…