Հատված վեպից
Յոշիրոն, դռան շեմին կանգնած, բացեց թերթը: Նախկինում, երբ երիտասարդ էր, թերթեր չէր կարդում, սակայն երբ մի անգամ արդեն անհետացած մամուլի այս տեսակը վերածնվեց, սկզբից մինչև վերջ թերթ ընթերցելը դարձավ նրա առօրյա զբաղմունքի անբաժան մասը: Երբ նրա հայացքը դանդաղում էր «Քաղաքականություն» բաժնի վրա, աչքի էին զարնում «սահմանափակումներ», «չափանիշներ», «ադապտացիա», «հակամիջոցներ», «հետաքննություն», «լուրջ» բառերը։ Երբ սկսում էր բովանդակությունը կարդալ, ամբողջովին ընկղմվում էր ճահճի մեջ։ Ո՛չ, չի կարելի առավոտից թերթեր կարդալ, նախ պետք է Մումեյին դպրոց ուղարկի։ Նրան թվում էր, թե «դպրոց» բառի մեջ թեկուզ աննշան, բայց հույսի նշույլ է թաքնված։
Թերթը մուտքի մոտ թողնելով՝ Յոշիրոն վերադարձավ խոհանոց և Մումեյին տվեց թարմ քամած նարնջի հյութով լի նեղ եզրով բամբուկե բաժակը։
− Նարինջն Օկինավայից է գալիս, չէ՞։
− Ահա։
− Իսկ Օկինավայից ավելի հարավային տեղերում նարինջ լինո՞ւմ է։
Յոշիրոն թուքը կուլ տվեց.
− Չգիտեմ…
− Ինչո՞ւ չգիտես։
− Որովհետև երկիրը փակ է։
− Ինչո՞ւ։
− Բոլոր երկրներն իրենց մե՜ծ խնդիրներն ունեն, և որպեսզի այդ խնդիրներն աշխարհով մեկ չտարածվեն, նրանք որոշել են խնդիրներն իրենց ներսում լուծել։ Հիշո՞ւմ ես, մի անգամ իրար հետ գնացել էինք Շյովա Հեյսեյ թանգարան։ Բոլոր սենյակներն իրարից մետաղե դռներով էին բաժանված, և եթե սենյակներից մեկում հրդեհ լիներ, կողքի սենյակը չէր այրվի։
− Այդպե՞ս է ճիշտ։
− Չգիտեմ՝ ճիշտ է, թե ոչ։ Բայց գոնե ճապոնական ֆիրմաները, օգտվելով ուրիշ երկրների աղքատությունից, չեն փորձի փող վաստակել։ Ուրիշ երկրների ֆիրմաներն էլ Ճապոնիայի ճգնաժամը չեն օգտագործի փող վաստակելու համար։
Մումեյի դեմքի արտահայտությունից դժվար էր ասել՝ նա հասկացա՞վ այդ ամենը, թե՞ ոչ։ Յոշիրոն աշխատում էր ծոռան մոտ չխոսել, որ իրականում դեմ էր երկիրը փակելու քաղաքականությանը։
Երկիրը փակ պահելու քաղաքականության մասին մարդիկ բացեիբաց չէին խոսում, սակայն շատերն էին դժգոհում մրգերի պակասությունից։ Այն ժամանակից ի վեր, ինչ գյուղատնտեսական ապրանքների ներմուծումը դադարեց, նարինջ, արքայախնձոր, բանան ստանում էին միայն Օկինավայից։ Օրինակ՝ լուրեր կային, որ Շիկոկուում առատորեն մանդարիններ են աճում, բայց դրանք Տոկիո չէին հասնում։ Շիկոկուում որդեգրել էին սեփական գյուղատնտեսական արտադրանքը սեփական ժողովրդի սպառման համար պահելու քաղաքականությունը՝ փոխարենը որպես եկամտի աղբյուր ծառայեցնելով Սանուկի ուդոնի ու գերմանական հացի պատրաստման ձևի արտոնագրի վաճառումը:
Մի անգամ Յոշիրոն տեսել էր, որ հացի խանութում մանդարիններ են վաճառում և միանգամից գնել էր երկու հատ։ Գրված էր՝ «Արտադրված է Շիկոկուում»։ Հացթուխը կարծես Շիկոկուի հետ ինչ-որ խորը կապեր ուներ։ Յոշիրոն որոշեց մանդարինները պահել և շաբաթ առավոտյան Մումեյի հետ հանգիստ ուտել։ Բայց մինչև շաբաթ օրը նոր հանգստյան օր եկավ, որի մասին Յոշիրոն բոլորովին մոռացել էր։ Վերջերս այնքան էին շատացել հանգստյան օրերը, որ հնարավոր չէր բոլորը հիշել։ Ինչքան էլ նա փորձում էր, հաճախակի օրացույցին նայելով, դրանք մտապահել, միևնույնն է, գլխից լրիվ թռչում էին։
Նոր տոները նախկին կայսրերի ծննդյան օրերի հետ բացարձակ կապ չունեին . դրանք ժողովրդավարական տոներ էին, որոնց անու՛նն էլ, օ՛րն էլ որոշվում էին համաժողովրդական հանրաքվեով։ Տոների մասին տարբեր կարծիքներ էին շրջանառվում։ Ասում էին, թե քանի որ «Ծովի օր» կա, որը թույլ է տալիս մտորել ծովերի աղտոտվածության մասին, ապա ինչո՞ւ «Լեռների օր» էլ չընդունել և այդպիսով՝ հարգանքի տուրք մատուցել հնուց գործարանների թափոնների զոհ դարձած լեռներին։ Կամ եթե «Կանաչ օր» կա, ինչո՞ւ «Կարմիր օր» էլ չնշել։ Քանի որ «Մշակույթի օրը» չափազանց վերացական էր, ժողովրդի համառ ցանկությամբ ստեղծվեցին նաև «Գրքի օրը», «Երգի օրը», «Երաժշտական գործիքների օրը», «Նկարչության օրը», «Ճարտարապետության օրը» և շատ այլ տոներ։ «Տարեցների մեծարանքի օրվա» և «Երեխաների օրվա» անունները փոխվեցին՝ «Տարեցների քաջալերման օր» և «Երեխաներից ներողություն խնդրելու օր»։ «Ֆիզկուլտուրայի օրը» այլևս սպորտով զբաղվել չկարողացող երեխաներին չվշտացնելու համար դարձավ «Մարմնի օր», իսկ «Աշխատանքի օրը» աշխատել չկարողացող երիտասարդների զգացմունքները խնայելու համար դարձավ «Ողջ լերուքի ազգային օր»: Բայց մարդիկ միայն տոներն ավելացնելու մասին չէ, որ մտածում էին: Օրինակ՝ «Երկրի հիմնադրման օր» տոնը վերացնելու մասին կարծիքների այնպիս մի հեղեղ սկսվեց, որ տոնը քշվեց-գնաց և լրիվ մոռացության մատնվեց։ Այս տոնը չեղարկելու գլխավոր փաստարկն այն էր, որ Ճապոնիայի նման երկիրն անհնար էր մեկ օրում կառուցել։ Նորությունների շարքից էին նաև «Բարձի օրը», որը միտված էր խրախուսելու զույգերին սեքսով զբաղվել, ինչը գրեթե չլսված բան էր վերջին շրջանում և «Անհետացած տեսակների օրը», որի ժամանակ մարդիկ խունկ էին վառում՝ ի հիշատակ բնաջնջված թռչունների և կենդանիների տեսակների: Տոնախմբությունների այս շարքը շարունակում էին «Օֆլայն օրը»՝ ի հիշատակ համացանցի մահվան, և կալցիումի անհրաժեշտության մասին մտածելու համար ստեղծված «Ոսկորների օրը»։
Թարգմանությունը ճապոներենից՝ Աստղիկ Հովհաննիսյանի
