Ռազմի երգը
Նախքան ելնելն իսկ արևի
Պատրաստ ենք մենք լինել վկան,
Խոռոչների մեջ ամեհի
Նայել մահվան, մահվան, մահվան:
Հանգիստ ու պարզ են մեր աչքերն,
Ոգին մեր սուր է, սուրը՝ խաչ.
Ոգու ետքից մարմինը մեր
Նետվեց առաջ, առաջ, առաջ:
Հատու է զարկը մեռնողի,
Անկեղծ, ինչպես մնաք բարովն.
Հայացք գցենք խոնավ հողին
Աչքով մարող, մարող, մարող:
Արյունը տաք է հոսելիս,
Հառաչը մեր քամին տարավ.
Խավար մահվանը սպասելիս
Հոգին թախծեց – ծարավ, ծարավ:
Եթե ծնկենք՝ վերքից միայն
Եվ սուրն արդար բռնած ձեռքում,
Վկա են մեզ մեռյալք համայն
Կռվի եռքում, եռքում, եռքում:
Ահա ընկավ աջից եղբայրն
Աչքում երազ, կարոտ սառած,
Նայում է վեր՝ բիբերը լայն
Երկնին հառած, հառած, հառած:
Մութ դարերում ռազմիկ եղան,
Հայրերը մեր միշտ քաջարի.
Հազար անգամ կռվում մեռան
Մեզ ձեն տվին – արի, արի…
Արդ մեզ հասավ պայքարն հավերժ
Ազնիվ կռվի պատիվը վեհ,
Անմեղների արդար վրեժն –
Դրոշն ի վեր, ի վեր, ի վեր:
Չկա արարք վեհ առավել,
Քան մահ գտնել Աստծո հանուն,
Արյամբ սրբված հողին փարվել,
Հիշել քաջաց՝ անուն-անուն:
Ի մի ենք, մեկ, ամուր ու կուռ
Մենք սուրն ենք, մեր երկրի – պատիվն,
Արյուն ոթող ճաքած մի նուռ,
Նռան հատիկ, հատիկ, հատիկ:
Գտանք բռի մեջ Բարձրյալի
Մենք ջերմություն, ու ջինջ հույսեր,
Անրջեցինք մենք բաղձալի
Սփոփանք ու սեր, սփոփանք ու սեր:
Կմիանանք եղբարց ննջած
Եվ կհառնենք վերջին ժամին.
Անունը մեր կերգի ցնդած
Ու խենթ քամին, քամին, քամին…
Մեզ պետք չէ փառքը անցողիկ,
Եվ ոչ արյամբ ներկված ոսկին-
Արդար է զարկն աղոթողի
Հզոր բազկի, բազկի, բազկի:
Իրար կողքի մեռած ու ողջ
Խրոխտ կանգնած մի կուռ շարքով.
Կթնդացնենք աշխարհն ամբողջ –
Խրոխտ զարկով, զարկով, զարկով:
Մեր սուրբ հայրերը նահատակ,
Կռվում են աստ մեզ հետ հիմա
Փախել է մահը խեղկատակ
Մեր գոռ կանչից՝ ի մահ, ի մահ:
Ահեղ է ձայնը բյուր բազմաց,
Եվ տեսքը վեհ զորաց հպարտ,
Հրեշտակներն փաղանգ կազմած
Նետվում են շեշտ ի մարտ, ի մարտ:
Կռիվը այս չունի վախճան,
Քանի երկնից դեռ չի իջել
Տիեզերաց խաչված Արքան,
Շեփորն վերջին դեռ չի հնչել:
Կանգնած այսպես մի կուռ շարքով
Հազար ու մի չարին ընդդեմ,
Եվ խաչ դարձած թրի զարկով
Մենք կհաղթենք – գիտեմ, գիտեմ:
Միայն թե մի լքիր Բարձրյալ,
Այս ցուրտ վայրում սաստիկ մթար,
Ներիր մեղքերը մեր անցյալ
Եվ մեզ գթա, գթա, գթա…