ԵԹԵ ՃԵՆԱՊԱԿԻ, ԱՊԱ ԱՅՆՊԻՍԻՆ․․․
Եթե ճենապակի, ապա այնպիսին,
որ չափսոսաս հանկարծ
թե բեռնակրի ոտքի կամ տանկի տակ ընկնի։
Բազմոցը չպիտի լինի հարմարավետ այնքան,
որ վեր կենալ-գնալուց աչքդ մնա վրան։
Հագուստը՝ մի ճամպրուկաչափ։
Գրքերը՝ հիշողության մեջ տեղավորվող։
Պլաններն այնպիսին, որ մոռանալ հաջողացնես
երբ գա ժամը հերթական տեղափոխության –
նոր փողոց, մայրցամաք,
նոր դարաշրջան կամ մոլորակ։
Ո՞վ է քեզ թույլ տվել հարմարվել։
Ո՞վ է ասել, թե հավերժական բաներ կան։
Մի՞թե ոչ ոք գլխի չի գցել, որ աշխարհում երբեք
սեփական տանդ չես զգա։
«Եթե ճենապակի, ապա այնպիսին» բանաստեղծությունը Պոզնանում, Լեհասան, 2022
ՇՈւՏՈՎ
Շուտով ինձ կհավաքեմ,
խելքս գլուխս կառնեմ,
դարակներս կդասավորեմ,
մտքերս իմի կբերեմ, կպլոմբեմ ատամներս,
ուսմանս բացերը կլրացնեմ,
կմարզվեմ ամեն առավոտ,
բառարանում կստուգեմ մի քանի բառ,
որոնցից այդպես էլ գլուխ չեմ հանում,
ավելի հաճախ զբոսանք երեխաների հետ,
կանոնավոր ապրելակերպ,
պատասխանել նամակներին, կաթ խմել,
չշեղվել, ինքնակատարելագործվել,
ընդհանրապես՝ լինել ինքդ, վերջապես՝
ավելի ինքդ,
բայց ինչպե՞ս,
եթե արդեն
շատ վաղուց
ես այնքա՜ն ինքն եմ։
Թարգմանությունը լեհերենից՝ Տաթեւ Չախեանի
