Լուսանկարը՝ Անի Գևորգյանի
դարակներում այդքան հավաք շարված օրերը
ժամանակը՝ հոսող ծորակից
դեպի հերթական սիգարետը ձգվող քայլերս —
այս գիշերվա մի քանի ժամը
քեզ համար եմ պահել
(մինչ դու քանդում ես
ցերեկվա գործած պատանքը)
պահել զղջումի չղջիկների համար
որ կախվել են պարաններից
մանր սալահատակին միջատների վազքն
ու լաթերս ոչինչ չնկատող —
ես ախր կարող էի սիրել քեզ երեկ
ես ախր կարող էի սիրել քեզ
լվացարանում սուզվող ափսե — նավակներով
ես ճամփա եմ ընկնում
Իթակե
գիտեմ՝ սպասում ես ինձ՝ աղեղը ձգած
(մինչ սպունգը ներծծում է համառությանս վերջին
պատառիկները)
պոստմոդեռնիստական իմ այս սխրանքը թող
արժանի լինի քեզ
և այս գիշերվա՝
քեզ համար պահված ժամերից մեկում
ես մի պահ կմտածեմ հերոսության
անհնարինության մասին
մինչ անհամբեր չղջիկները կհանեն աչքերս
չկարողանալով այլևս սպասել
ու(հետո) առավոտը
կը-աղ-մը-կի դարակներից
ու չղջիկները
կը-կաթ-կը-թան պարաններից
մոռացնելով այս
մի քանի ժամը
որ քեզ համար էի պահել
սիրելիս
