Դմիտրի Պիլիպենկո | Հեշտ է

Բանաստեղծ, երաժիշտ, կոմպոզիտոր։ Ծնվել է 1975 թվականին Ռյազանում։ Սովորել է Ռյազանի պետական ռադիոտեխնիկական համալսարանում, ավարտել է նույն քաղաքի Կառավարման և իրավունքի ինստիտուտի իրավաբանական ֆակուլտետը։ 1995-96 թթ. աշխատել է իբրև լրագրող և հաղորդավար, 1996-ից՝ իբրև իրավաբան։ «Նայավու» երաժշտական խմբի առաջնորդն է։

7/8

սիրտս գիշերով մտմտում է
մտացածին լեզվով
թվում է կանչում մոգության
երազի արդյոք
նավերը խուսավարում էին հեռվում
նավերը խուսավարում էին անբեռ
նավերը խուսավարում էին
խուսավարում էին
խորտակվում էին
միևնույն է ինչ կասես
ամենուր իմաստ կճարվի
և ամեն ինչում
որ ոչ ցնորական է
ոչ շրջված ուղերձ
անպայման փնտրվում են երկու-երեք-չորեք
կես բառից հասկացողներ
ահա նորից
խուսավարում են նավերը
մեռյալները տախտակամածին սպասում են վախճանին
հեռու
հեռու արդյոք երկրից
ախ լավ է
ախ լավ է լավ է լավ
միևնույն է ինչ կասես
ջրի տակ
նորից ջրի տակ

հեշտ է

թե լսում ես
հուշիր օդաչուին թևով ցնցվել
թե տեսնում ես
վստահեցրու որ ես էլ եմ տեսնում
մենք
թունդ հաջողել ենք
երազի վրա հայտնվել
մի մազ վերև

մեզ հեշտ է
տարածությունը բաժանել օրերի
իսկ լռությունը
երեք անմիտ կետի
մեզ հեշտ է
լինել և չլինել մենակ
ձեռքերում
անհատակ անքուն գիշերվա

մեզ հեշտ է չսպասելը
և խղճի խայթ չզգալը
անկարևորը չի լքել մեզ
ոչ մի քայլ ոչ մի չափ
մեզ հերիք է պարզապես
նկատի ունենալ
որ ինքնաթիռները երկնքում
երբեմն վարում են
ոչինչ
չլսող
օդաչուներ

համ

Սառած թեյ։
Ես այնքան եմ այն թափել
և թրմել նորը,
որ հավանաբար
թեյի փոքրիկ կրպակի տերը
ինչ-որ տեղ Չինաստանի նախալեռնային շրջաններում
կվաստակեր ավագ դստեր ուղևորության գումարը
դեպի Լոնդոն կամ Փարիզ,
որտեղ և, ըստ երևույթին, նա կմնա։
Նամակներ կգրի հորը և քրոջը
այն մասին, որ դասավորվում է կյանքը,
որ ինքն անասելի հաջողել է։
Ավելի հազվադեպ, հազվադեպ…
Իսկ այնուհետ ընդհանրապես կդադարի (գրել),
որովհետև կհոգնի ստելուց։
Ճիշտն ասելու համար ուժը չի հերիքի,
վերադառնալու համար՝ փողը։
Իսկ հայրը,
խնայելով դատարկ զվարճությունների վրա,
ինչպես շաքարը և թատրոնը հանգստյան օրերին,
համբերությամբ տոմսի գումար կտնտեսի
կրտսերի համար։
Օրեօր
փաթաթելով դյուրաթեք տերևները
և դարձնելով փոքրիկ գնդիկներ՝
նա չի նկատի՝
ինչպես դուստրը
կդադարի իրեն լուրջ ընդունել,
անտարբեր կդառնա
և ինչ-որ երեկո
ծածուկ,
չթողնելով անգամ երկտող,
քաղաք կգնա՝
հեռու ցամաքած թեյի հոտից
և չխոսկան հորից։
Առավոտյան
նորից կծագի արևը,
իսկ թեյի բողբոջները
կպայթեն մատաղ շիվերի ճնշումից։
Նախաճաշին սառը բրինձը շտապով ուտելուց հետո
նա կհանդիպի թեյ հավաքողներին
դատարկ զամբյուղով և պղնձադրամները ձեռնափին։
Իսկ հետո նորից
չորացնել և փաթաթել թեյը,
չորացնել և փաթաթել,
չորացնել և փաթաթել…
Ու ժպտալ գնորդներին
և դասավորել փողերը տուփի մեջ,
որ դարձել է այժմ շատ փոքր։
Չէ՞ որ ես առաջվա պես թափում եմ թեյը։
Ահա և հիմա
այն սառել է, մգացել
և կորցրել համը։

Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Արմեն Սարգսյանի