Ի Լեյ | Միայնակ կնոջ ննջարանը

1․ Հայելու խաբկանքը

Գուշակիր, թե ում եմ տեսնում
Նա մեկն է ու մի քանիսը
Հանկարծակի հայտվում է ամենուր
Ու ակնթարթորեն չքվում
Նա նայում է ուղիղ
Երջանկության հետք չկա
Նա խոսում է ինքն իր հետ, անձայն
Մարմինն ամրակազմ, գեղեցիկ, բայց սառը
Նա և՛ եռաչափ է, և՛ հարթ
Չես կարող ոչինչ ընդունել նրանից
Նա չի կարող պատկանել որևէ մեկին
Նա ես եմ հայելում
Ամբողջ աշխարհը կիսված երկուսների
Եվ ես՝ մնացած միակը՝ եզակին
Ազատ շարժման մեջ գտնվող մարմին
Ստեղծագործ հոգի
Նա ես եմ հայելում
Փայտե շրջանակով հայելին անկողնուս վերևում
Ամեն օր ստեղծում է հարյուրավոր խաբկանքներ
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

2․ Թուրքական բաղնիք

Սենյակը մերկ մարմինների էսքիզներով է լի
Մի տղամարդ փորձում է ներս խուժել
Բարձրաձայն գոռալով՝ «թուրքական բաղնիք»
Նա չգիտի, որ ամռանը ես պինդ փակում եմ դուռս
Ես՝ այդ բաղնիքի հավատարիմ այցելուն
Հիանում ինձնով ու խղճում ինձ
Վերջույթներս՝ երկար, մարմինս՝ սլացիկ
Հետույքս՝ ձիգ, ուսերս՝ հավասար
Եվ դողդողացող կրծքերս՝ թասաձև
Ամեն մկանս՝ կրքով լի
Ես իմ գեղեցկության չափանիշն եմ
Ես արվեստ եմ կերտում, արվեստն ինձ է կերտում
Անկողնուս՝ լուսանկարչական ալբոմներ
Սեղանիս՝ գուլպաներ ու շորտեր
Ապակե կժի մեջ՝ չորացած ձմեռային հասմիկներ
Գետնին՝ ամենուր ոսկեդեղին
Բարձիկներ ու փափուկ գորգեր
Որ ամեն անկյունում կարելի լինի հանգիստ քուն մտնել
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

3․ Վարագույրի գաղտնիքը

Ցերեկները բացում եմ վարագույրները
Որ տեսնեմ որքան չարություն կա արևի տակ
Կամ մտնեմ զգացմունքների թագավորություն
Սիրտս՝ անսահման ապահով
Սիրտս՝ անսահման ազատ
Հետո հոգիների պես ոգեշնչումներ են հերթով հայտնվում
Ես ձուլվում եմ նրանց, ճչում հաճույքից
Եվ նորածին է լույս աշխարհ գալիս
Անսահման խելացի
Երբ երջանկություն եմ ուզում, փակում եմ վարագույները
Տառապանքս փոխվում է հաճույքի
Եթե ինքնասպան լինել եմ ուզում, փակում եմ վարագույները
Ապրելու ցանկությունը վերադառնում է
Փակում եմ վարագույներն ու սիմֆոնիա է հնչում
Սերը լցնում է սենյակի անկյունները
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

4․ Ինքնադիմանկար

Լուսանկարները տգեղացնում են ինձ
Ինքնադիմանկարով ուզում եմ իմ երազած տեսքը ստանալ
Տասներկու գույն խառնում եմ իրար
Խառնուրդն անվանում P գույն
Ամենաշատը հավանում եմ առեղծվածային մազերս
Փափուկ՝ ինչպես զարմուհուս խոպոպները
Ամբողջ դեմքիս միայն ունքեր եմ նկարել
Ցանկանալով, որ ունքերի նման ես էլ կյանքում չաճեմ
Ունքերն իսկապես մեծ են
Ո՛չ իմաստություն կա, ո՛չ հիմարություն
Ո՛չ պատիվ կա, ո՛չ ամոթ
Ո՛չ անմեղություն, ո՛չ մեղք
Ո՛չ կյանք, ո՛չ մահ
Ինքնադիմանկարս ցածր պատից եմ կախել
Ու ամեն օր ծնկի եմ գալիս միակ կուռքիս առաջ
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

5. Փոքրիկ խնջույք

Ճաշի սեղանին՝ գունավոր սփռոց
Աղոտ լույսը լցվում է մեր ուղեղները
Մի կում կարմիր գինի
Եվ ընկերներիս հետ գնում ենք պարելու
Ինչպես դեռահասները պարահրապարակում
Մենք չենք ծիծաղում, լուռ ենք
Համարյա հարբած, շշմած տեսք ունենք
Միայնակ կնոջ ժամանակը խոզի սթեյքի է նման
Որը դու չես գալիս ինձ հետ կիսելու
Ես կախարդանքի եմ դիմում
Որ կարողանամ թռվռալ բարձրակրունկներով
Օհ։ Այս աշխարհը իմը չէ
Թվում է մի դար ապրել եմ արդեն
Դեմքս փտած է, ոտքերս՝ կնճռոտ
Միայնակ կանայք լավ համբավ չունեն
Միայն այն պատճառով, որ այլևս երիտասարդ չեն
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

6․ Հրավիրատոմս

Հրավիրատոմսը ստանալուն պես սիրտս թեթևացավ
Ծղոտե աթոռին նստած կարծես ինչ-որ բան պակասում էր ինձ
Ես համաձայնեցի ժամադրության նրա այդ մի էսսեի համար
Մենք հոգու ընկերներ ենք, հոգու ընկերներ, միայն հոգու ընկերներ
Ինչո՞ւ նա ինձ երբեք ոչինչ չհարցրեց
Անընդհատ խոսում էր մոդեռնիզմից, սև հումորից
Բայց միշտ կտրված էր իրականությունից
Նա ստեղծագործ է, բանիմաց
Սակայն, ի վերջո, պարզապես երեխա է
Նա նուրբ է, զգայուն, պարզ ու դուրեկան
Նա պարզապես երեխա է
Բարեկիրթ է, լուրջ, սիրալիր
Նա միշտ երեխա է, երեխա
Եվ ես չեմ կարող ցույց տալ նրան, որ կին եմ
Այս ամուսնությունը կարո՞ղ է շրջադարձային դառնալ
Եվ կարո՞ղ են արդյոք մարդիկ փրկել, իրենք իրենց, կամ իրար
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

7․ Կիրակնօրյա մեներգ

Կիրակի ոչ ոք չկա, որ գա հետս պիկնիկի
Այգիների մասին մտքերն անգամ սարսափեցնում են
Թերթում եմ երգերի ժողովածուն
Թափառում թուրքական բաղնիքում
Երգում եմ առավոտից մինչ երեկո
Մազերս երգում են դո
Աչքերս երգում են ռե
Ականջներս երգում են մի
Քիթս երգում է ֆա
Այտերս երգում են սոլ
Բերանս երգում է լա
Մարմինս ամբողջությամբ երգում է սի
Ինչպես զարմիկս էր մեջբերում
Երգը հոգու հառաչանքն է
Երաժշտությունն օգնում է տանելի դարձնել ցավը
Միայնությունը վեհ զգացմունք է
（Ես չեմ ուզում վեհ լինել）
Հոգնած աչքերս հառում եմ պատերին
Մազերս սենյակում թռչում են ինչպես սև չղջիկներ
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

8․ Փիլիսոփայական քննարկում

Ես կարդում եմ մատերիալիզմի փիլիսոփայությունը
Ամենասկզբում նյութն էր
Ես չեմ ստեղծում որևէ նյութ
Ո՞ւմ եմ պետք աշխարհում
Անգամ երեխաներ չեմ ծնում
Չեմ վերցնում մարդկային հիմնական պարտականությունները
Պատառոտված ձեռագիր թղթերի կույտի կողքին
Արվեստ եմ քննարկում, փիլիսոփայություն եմ քննարկում
Առաջինը՝ էկզիստենցիալիզմ
Երկրորդը՝ դադաիզմ
Երրորդը՝ պոզիտիվիզմ
Չորրորդը՝ սյուրռեալիզմ
Վերջապես բացահայտեցի մարդկության գաղտնիքը
Ապրել ապրելու համար
Կյանքն արդյոք ունի՞ իմաստ
Ո՞րն է մեծագույնը իմաստներից
Ես անօգտակարության օգուտն ունեմ [1]
Շնչառությունս ամենուր է
Մտադիր եմ անիմաստ ամուսնանալ
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

[1]Դաոիստական գաղափար․ նրանք, ովքեր անօգուտ են ուրիշների համար և որոնց չեն անհանգստացնում, ազատ են

9․ Անձրևոտ գիշեր

Հորդ անձրևը բիրտ տղամարդու նման մտրակում է գետինը
Տագնապն ակնթարթորեն փոխվում է խորը հանգստության
Վեց ցանկություն միաձուլված [1]
Այս պահին ոչինչ չեմ ուզում և ուզում եմ ամեն ինչ միաժամանակ
Անձրևը փակում է ճանապարհս
Ելք չթողնելով այս երջանկությունից
Ես հրաժարվում եմ ուշացած ծրագրերից
Թող կյանքն իր հունով ընթանա
Անձրևը կանգնեցրել է ժամանակը
Օհ, դադարի երջանկությունը խորն է ու անսահման
«․․․կա՜նգ առ, վայրկյա՜ն» [2]
Ավելի լավ է վայր ընկնեմ ու մահանամ
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

[1] Բուդդիզմ․ ցանկասիրություն, գեղեցիկ տեսքի, կեցվածքի, հաճելի ձայնի, հարթ մաշկի, գեղեցիկ մարմնի հանդեպ ցանկություն

[2] Գյոթե «Ֆաուստ»

10․ Խորհրդանշական երազ

Ես մենակ եմ այս չորս պատերի մեջ
Դարձել եմ ձանձրալի ուղղանկուն
Տեսնում եմ ուղղանկյուն երազ
Ուղղանկյուն երկինքը դառնում է Առյուծի համաստեղծություն
Մի պահ գլուխն է փայլում
Մի պահ պոչն է փայլում
Հանկարծակի դառնում է անսանձ ձի
Դեպի անսահման տիեզերք թռչում
Սանձը չի հասնում ձիուն ու ընկնում է
Տիեզերքը՝ խավար, ճանապարհ չկա
Ամեն քայլը՝ խոր անդունդ
Ազատ ոգին անորոշ ուղղությամբ է գնում
Գուցե նա ժամանակից շուտ մահանա
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

11․ Ծննդյան մոմեր

Ծննդյան մոմերը՝ աստղերի կույտի պես
Քառակուսի տանիքը՝ փակ արեգակնային համակարգ
Տարածությունն անսահման է
Տիեզերքը պատահական է ստեղծել մարդուն
Մեր ծնունդը զուտ պատահականություն է
Կյանքը փայփայե՞լ է պետք, թե՞ վատնել
Պետք է սահմանափակե՞լ, թե՞ ազատ թողնել
Աստված հայտարարում է՝ ծնունդդ շնորհավոր
Բոլորը բաժակ են բարձրացնում ու բարձր ծիծաղում
Բարի գալուստ մահվան մոտեցող ևս մեկ տարի
Քանի որ դա բոլորի վախն է
Ոչ ոք չի վախենում
Ափսոս որ երիտասարդությունը մոմից էլ կարճ է
Կրակն ուզում է հանգչել
Սա միայն իմ տառապանքն է
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

12 Կնոջ ծխախոտ

Ես ծխում եմ այն, որովհետև բարակ է ու նուրբ
Այրվում եմ կին լինելու ցանկությունից
Հիանում եմ իմ ծխելու դիրքով
Ունեմ կոսմոպոլիտ էսթետիկ զգացում
Ծուխը սկզբնական քաոսի վիճակն է ստեղծում
Միայնությունը քաղցր է դարձնում
Թերթում եմ ամսագիրը
Ծխելը թողնելու քարոզարշավ է ամենուր
Ու լայն աջակցություն է ստանում
Աջակցողները սեփական օրինակը ցույց չեն տալիս
Նրանք, ովքեր չեն աջակցում, դրա համար իրենց չեն զոհաբերում
Ո՞վ կարող է համեմատել ծխելու վնասներն ու օգուտները
Ծխելը թողնելն ու ծխելը պիտի միասին գոյատևեն
Ամենքն՝ ըստ իր կարիքի
Ո՞վ է զսպելու պատվիրանները ստեղծել
Բարձր խավի մարդիկ դրանով են ավելի զարմանալի
Ստորին խավը՝ ավելի հանցագործ
Այս գիշեր ես ուզում եմ անմեղ մնալ ու մեղք գործել
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

13. Մտքեր

Ես մնացած ժամանակս անցակցնում եմ մտածելու վրա
Ես մտքերիս ձև եմ տալիս, քայլում սենյակում
Խորացնում եմ փորձս
Չստացածս դարձնում եմ ստացած
Ինչ պատահել է, ավելի եմ զարգացնում
Չպատահածը երևակայում եմ
Ինչ չեմ կարող անել, մտածում եմ
Ինչ վախեցել եմ քեզ ասել, մտածում եմ
Օրենքը հողի տակ է անցել
Վերև է նայում ու մտածում
Որոգայթն ու նետը կորցրել են իրենց նպատակը
Որքան էլ ուզեն, անօգուտ են աշխատում
Վիզա եմ ուզում իմ երազած թագավորությունում ապրելու համար
Միայն անհանգստանում եմ, որ այնտեղ արդեն գերբնակեցված է
Դու չեկար ինձ հետ ապրելու

14․Հուսահատ հույս

Այս շքեղ քաղաքը այնքան լայն ու դատարկ է
Փոքրիկ տները բաց են նշանառության համար
Գիշեր ու ցերեկ պահակներ են կանգնած
Գնում ու գալիս եմ, չափազանց վախենում
Ես չեմ կարող առողջ ու անվնաս մնալ
Բազմաթիվ աչքեր ծակում են ինձ մինչև կարնահոսեմ
Ես աղոթում եմ աստծուն, որ այն աչքեր չունեցող կոկոսը
տա բնակիչներին [1]
Ճանապարհն արդեն փակ է
Ես ամեն գիշեր հուսահատ հույսով քեզ եմ սպասում
Որ գաս, համաշխարհային պատերա՞զմ կսկսվի
Որ գաս Հուանհեն ափերից դո՞ւրս կգա
Որ գաս վատ եղանա՞կ կլինի
Որ գաս բերքառատ տարի չի՞ լինի
Ես անզոր եմ առերեսվել նրան, ինչ ատում եմ
Ու ինքս ինձ ամենաշատն եմ ատում
Դու չես գա ինձ հետ ապրելու