Մարիամ Կարապետյան | Մեր ուրիշների մասին

Ամառային վերաբերյալ

Օրհնի՛ր մեր նշանները և մեր գործերը
տերևների, ձայների շրջապատում,
երբ անդադար կամուրջներ կգցեն
մեր ձեռքերը մեր բառերի հետ:
Օրհնի՛ր մեր խաղաղ պատճառները.
մի օտար տեղ է սա՝
շուրջն արևի լույս
ձայներ հավաքելու եղանակներին
օդից կախված ծղրիդների մեջ,
երբ ոչինչ դուրս չի թափվում և միայն խտանում է,
բայց երբ հեշտ ենք թողնում մեր գործերը
սպրդելու նման և գեղեցիկ լինելու նման:
Մի մենակ ճանապարհ,
որ ձգում է իր պարանոցները
և թոթափում է աշխարհներն իր ուսերից
մի օր՝ պայմաններով ինքնահաստատ:
Եվ չի ոգևորվում, չի ոգևորվում մեր մարմինը
հուլացած,
և դուրս են մնում, դուրս են մնում մեր ձեռքերը,
և մենք հեշտությամբ ենք հեռանում …

 

Հյուսիսային սենյակ

Այնպե՜ս էի կարոտել
այս հնարներն անդորրի-
շրջուն, մտքում պահվող,
այլ բաների հնարներն՝
ավելի կամ պակաս օտար…

Անտեսի՛ր խոսքերս ու սիրտս, Տե՛ր,
օրհնի՛ր օտարությունն այս…

 

***
Մոտ-մոտ է անում մի պատմություն,
մի գիրք
երկու քարի արանքից,
առանց օտարների և միջնորդների:
Ո՛չ անուն է տալիս, ո՛չ ձայնակցում է.
վերաբերում է:
Մոտ-մոտ է անում մի գիրք,
մի պատմություն
երկու քարի արանքից…

 

***
Անձայն ապրած տեղերում՝
մուտքերին ու ելքերին մոտիկ,
այս բառերն առանց ճանապարհների
մնացին:
Եվ այս դրսեկությունը՝
անհոգ ու խանդավառ,
ոչ ոքի չառավ այս պատմություն…

 

***
Այս պատմությանն անծանոթ մարդիկ
իրենց իրերը դրեցին
այս պատմության մեջ.

մեղմ և առանց ձայների
խախտվեց այս պատմությունը՝

թեթևամաղ,
դյուրակիր:

Նրանց հույսերը դեռ վառ են.
սրբազան անուններն առանց թափի
առանց խամրելու

դեռ անցյալ են…

 

***
Երբ կանչում եմ, գալիս են
այս պատմությունները,
երբ կանչում են,
գալիս եմ.
այստեղ իսկակա՜ն օտարներ են,
անուններո՜վ,
ծանրումե՜ծ օտարներ:
Ամո՜ւր ոսկորներով մարդիկ
անծայր տեղերում:
Իրար ցույց տված սերունդներ:

Հոգո՛ւ խորքում իմացողներ են,
որ մեզ դեռ կսպասեն…

 

***
Ո՞վ կգա և ինչպե՞ս
այս պատմությունը կանի,
կոկիկ պատմություններն
արագ անցնող:
Տևաբար վարանող մի օտար,
այս ո՞վ՝
այդպես շրջանցելի…

 

***
Ստվերների եզրից այս կողմ՝
անծանոթները՝
բնուց իմաստուն:

Միջնորդ օտարներն այն օրերին,
երբ մեր մեջ մի բան արթնանում է:

Այս ավելի՛ իմաստուն առավոտը՝
չկոկված հայտնություն…

 

***
Սիրով մոտեցան այս օտարները-
աշխարհի մասին այս հավատները
պահուստներով.
մարդիկ մանկության համար
և պարկե՜շտ մի օտար,
որ քնելիս
բոլոր դռները փակում է…

 

Երբևէ լսած բառերի տեղ

Առավոտյան արև
իմաստունների և խաղաղների՝
իրենք իրենց տեսած,

առանց աղմուկի շնչողներ
ըստ տեսքի:

Իրարով լցված ժամանակներ,
անուններով փոխանակված տեղեր:

Մի պիտանի վայր:
Բռնելու, բացելու պատրանքներ …

 

Մակագրում

Մի մարդ
մոտ բաները վտարեց,
որ հոտով աշխարհը չչափի,
մոտիկից տեսնելու մի աշխարհ՝
առանց բերանից փչող
քամու,
մոլորակներից մեկը
չվտարված,
մի ձեռք տալու երկիր:
Հուշերն այստեղ շուրջկալում են
խորհուրդներով,
մի օր օտարանում զվարթորեն…

…Ես ի՞նչն այսպես վավերացրի
այնտեղ, ուր չեմ հասել
օրերի համար պատրաստ.

այս հեռվից տեսած պատմությունս…

Share Button

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *