Լուսանկարը՝ Հասմիկ Հակոբյանի
Ծնվել է 1952 թվականին, Նահավանդում: Իրանի երիտասարդ գրողների միության գործադիր տնօրենն ու Իրանի արվեստագետների հանձնախմբի անդամ է: Իրանի լավագույն ժամանակակից բանաստեղծներից է, ավելի քան 10 բանաստեղծական ժողովածուիի հեղինակ:
Հիմա, երբ գնացել ես
Բանաստեղծ Ղեյսար Ամինփուրի հիշատակին
1.
Հիմա երբ գնացել ես
Անունդ կգրեն քարին և
այդքան պարզ
կսկսվի ձմեռը
2.
Հիմա երբ գնացել ես
Բառերը չեն գալիս
Հոգնած ու անտրամադիր են
Չեն երգում
Չեն դառնում բանաստեղծություն
3.
Հիմա երբ գնացել ես
Թռչունը որ եկել է
Հենց այս այգու շրջակայքում
Ոչինչ չի երգում
Միայն ասում է
Քու՞ Քու՞*…
………………………
Ու՞ր է, ու՞ր է
4.
Հիմա երբ գնացել ես
Նստում եմ կողքին
Չի լալիս
Բռնում եմ ձեռքը
Չի լալիս
Ոտքերն եմ ընկնում
Չի լալիս
Չլինի՞ թե բան է պատահել
Որ բանստեղծությունը
Չի լալիս
5.
Հիմա երբ գնացել ես
Քեզ վերընթերցում եմ
Նույն մոխրագույն պիջակով
Մոխրավուն մազերով
Եվ մոխիրներն այն ծիծաղի
Որի հետևից քամին է եկել
6.
Հիմա երբ գնացել ես
Նորից զանգահարում եմ
Համարը նույն համարն է
Վերցնում են լսափողը
Լսափողը ցած եմ դնում
7.
Հիմա երբ գնացել ես
Քամին ոչ գալիս է
Ոչ էլ ինչ-որ տեղ ձեռք թափահարում
Ասես ժամանակը կանգ է առել ինձ համար
Եվ առանց բանալի
Մնացել եմ բոլոր փակ դռների հետևում
8.
Հիմա երբ գնացել ես
Ենթադրում եմ որ չի վերադառնա
Հենց այն կապույտ հագած ամպը
Որ գալիս էր սարի բարձրունքին
Քեզ տեսնելու համար
9.
Հիմա երբ գնացել ես
զարմանում եմ
Ինչու՞ կոշիկներդ չես հագել
10.
Հիմա երբ գնացել ես
Ոչ աստղերն եմ սիրում
Ոչ էլ արևին
Ինչպես են առանց քեզ մեռնում և
Հարություն առնում
11.
Հիմա երբ գնացել ես
Սիրտը պատճառաբանում իսկ
Սերը լալիս է
Այնուհանդերձ
Չի լցվում քո դատարկ տեղը
Ոչ երևակայությամբ
Ոչ էլ հիշողությամբ
12.
Հիմա երբ գնացել ես
Հենց այն կայարանում մնում եմ կանգնած
Որ քո բույրն է տալիս
Մնում եմ և ձեռք եմ թափահարում
Այն ուղևորների համար
Որ կորցրել են քեզ
13.
Հիմա երբ գնացել ես
Զարմանում եմ
Բոլոր բառերը մատիտ են վերցնում
Բոլոր բառերը բանաստեղծ են դարձել
14.
Հիմա երբ գնացել ես
Ստից բանաստեղծություն եմ կարդում
Ստից շոր եմ հագնում
Ստից փողոց եմ գնում
Ստից տուն եմ վերադառնում
15.
Հիմա երբ գնացել ես
Տխուր եմ այս օրերին
Տխուր եմ որ գնացել են
Այն օրերը
© Մոհամեդռեզա Աբդոլմալեքյան
© Պարսկերենից թարգմնանությունը` Էդիկ Հախվերդյանի
Իսկական պոեզիան այսպես անպաճույճ պիտի լինի: Ամպագորգոռությունը թափանցիկ ու պարզ արևից հետո չքանում է:
Հիմա երբ գնացել ես
զարմանում եմ
Ինչու՞ կոշիկներդ չես հագել
Ինձանից առաջ ես ընկել։ Երբեմն, իրոք, մանրամասները շատ բան են որոշում։ Մի շատ հայտնի արվեստագետ (անունը չեմ տալիս, որովհետեւ թույլտվություն չունեմ) պատմում էր, որ իր երիտասարդ աղջկա թաաղման ժամանակ (պատկերացնո՞ւմ եք՝ ի՜նչ վիշտ) հանկարծ զգացել է, ոտքերի սառչելն ու մտածել, որ եղանակին անհամապատասխան կոշիկ է հագել։ Ինքը պատմում էր ու ասում, որ մանրամասներն աննկատ հավասարվում են մեծ-մեծ բաներին, երբեմն նույնիսկ առաջ անցնում։
Շնորհակալություն Էդիկ Հախվերդյանին։
Հա, բայց ամենից առաջ Մոհամեդռեզա Աբդոլմալեքյանին եւ Ղեյսար Ամինփուրին։
Այո, պարզ, խորը, առանց ավելորդությունների ինձ դուր եկավ,ցավն էլ հասկանալի…
Հրաշալի է…միայն թե բարձունք բառը բարձրունք չի գրվում.չգիտեմ ում մեղքով, բայց տեքստում նման վրիպակ կար: Ի դեպ սա մի տարածված շեղում-կարծրատիպ է դարձել շատերի մոտ:Բուն շարքը սքանչելի էր ու զգացմունքային: Սև ու սպիտակ, ինչու չէ նաև մոխրագույն ֆիլմի էր նման