ՀԱՐՈՒԹ ԿԲԵՅԱՆ | Հոգեվերլուծություն

Անտանելի է, երբ զգում ու մեկնաբանում ես քո արարքներն ու զգացմունքները մասնագետի հայացքով… Վերլուծում եմ երազներս, հաճույքիս մանր գրգռիչները, ցանկություններս եւ, ի վերջո, գալիս այն եզրակացության, որ ես էլ մյուսների նման բնազդային մի անասուն եմ եւ իրավունք չունեմ մնացածից ինձ բարձր դասել լոկ այն պատճառով, որ հոգեբանի մասնագիտություն ունեմ:
12 ապրիլ

Երեկ մի նոր այցելու գրանցեցի: Պարզվեց, որ խմբակային սեքսի երկրպագու է: Դրդապատճառները միանգամից պարզեցի: Պատմեց, որ երբ դավաճանում է ամուսնուն, ապա մեկ տղամարդը բավական չէ դավաճանության գիտակցությունը քաղցրացնելու համար: Մեկի հետ նա իրեն զգում է ինչպես ամուսնու գրկում: Իսկ երբ երկուսի հետ է, մեկին զգում է որպես իր ամուսին, մյուսին` սիրեկան: Այն մտքից, որ ամուսինը նույնպես կարող է կեղտոտ բաներ անել, ենթագիտակցականում հաճույք է ստանում. ամուսինը խոզ է: Բայց վերջերս, ինչպես խոստովանեց, ինքը հաճույք է ստանում, երբ երկրորդ տղամարդու դերում պատկերացնում է ամուսնու ընկերոջը, որի հետ նա ժամերով շախմատ է խաղում` ընկերոջը գերադասելով ջերմ ընտանեկան երեկոյից: Հետեւաբար այս խեղճ կինը զոհ է անտարբերության, անբավարարվածության եւ ՙշախմատային՚ խանդի: Բայց ինձ առավել զարմացրեց այն, թե որտեղ է նա գտել երկու երիտասարդի, որոնք լիովին բավարարում են նրա սեռական եւ հոգեկան անբավարարվածությունը: Դրանք, ինչպես ասաց, երկու ուսանող են, որոնք որոշակի գումարի դեպքում համաձայն են նույնիսկ միայն իրար հետ լինել:
Ողբալի վիճակում է երիտասարդությունը:
5 մայիս

Գիշերը հիանալի էր: Մի տասնվեցամյա պոռնիկ եմ գտել, լրիվ ձեւավորված կազմվածքով ու զերծ ամեն տեսակ բարդույթներից, իհարկե, նա դրանցից զրկվում է անմիջապես, երբ ավել փող ես տալիս: Ասեմ, որ հիանալի գործ են անում: Մինետը, որ մեր հասարակության մեջ ամենացանկալի, բայց ամենաարգելված երեւույթն է, մեծ եկամուտներ է բերում նրանց: Երբ դրա մասին խոսք ես բացում, այնպես են նեղանում, կարծես կուսանոցի վերջին շրջանավարտներն են: Բայց հենց բարձրացնում ես վարձը, միանգամից այնպիսի էնտուզիազմով են անցնում գործի եւ ընթացքում էլ այնքան են ջանք թափում, որ կասկածել նրանց ստացած հաճույքի բեմականացմանը մի տեսակ ստորացուցիչ է: Օրալ սեքսը հոգեվերլուծության մեջ նորմալ, օրինաչափ երեւույթ է, ձեւավորված ծծկեր տարիքում:
22 մայիս

Հին հաճախորդուհիներիցս մեկը եկավ մոտս ու հուզված բողոքեց ամուսնուց, որ նրան ստիպում է ոտքերը չթրաշել:
– Ես արդեն մեկ շաբաթ կլինի, որ չեմ մաքրել, իսկ նա ինձ չի ցանկացել: Ամեն օր անկողնում քնելուց առաջ ստուգում է: Միգուցե գյոթ է կպել, – լրիվ անկեղծ ու արտասվակալած ասաց երիտասարդ կինը: Ես նրան հանգստացրի եւ ասացի, որ ժամանակից շուտ ինչ-որ ենթադրություններ անելը հիմարություն է: Նա այնքան էր հուզված, որ մի կողմ քաշեց շրջազգեստի փեշերը եւ նուրբ գուլպան իջեցնելով սկսեց ցույց տալ իր գեղեցիկ, բայց մազոտ ոտքերը:
Ահավորն այն է, որ գիշերը վեր թռա սարսափ երազից. փրչոտ ոտքեր էի տեսել: Տասնվեցամյա պոռնիկի փրչոտ ոտքերը:
4 հունիս

Սարսափում եմ, երբ պատկերացնում եմ, որ մարդը ստեղծված է միայն սեռական բնազդներից: Այդ դեպքում նրա առաքելությունը այս կյանքում չեմ պատկերացնում: Ցինիկ մնալու ուժ այլեւս չունեմ, որ պնդեմ, թե ոչ մի առա քելու-թյուն էլ չկա, եւ ստեղծված ենք միայն ամորձիներից ու հեշտոցներից եւ կամաց-կամաց, բայց հաստատուն քայլերով գնում ենք դեպի կատարյալ այլասերում: Ու հենց հասնենք կատարյալ այլասերման, կհոգնենք ու կզզվենք, եւ կսկսվի սեռական հարմոնիայի դարաշրջանը: Բայց սկսեցի ինքս ինձ վրա զարմանալ: Եթե այդպես է` ուրեմն մարդիկ կգիտակցեն իրենց առաքելությունը սեռական հարմոնիայի սահմաններում. միեւնույն է` անտանելի է:
14 հունիս

Մոտս եկավ այն հաճախորդը` անթրաշ ոտքերով: Երջանիկ էր ու ինքնագոհ: Պատմեց, որ ամուսնու մեկշաբաթյա տարօրինակ պահվածքից հետո, կիրակի օրը նա երեխաներին տարել է ծնողների տուն: Կնոջը գայթակղելով մտցրել է լողասենյակ, որտեղ նախօրոք լցված է եղել լոգարանը: Սիրախաղով մտել են այնտեղ, եւ ամուսինը թրաշել է կնոջ ոտքերը, ապա լիզել է դրանք այնքան, մինչեւ կինը հասել է օրգազմի:
Ուրախ եմ` երբ հաճախորդներս իրենց լավ են զգում: Այժմ նա հպարտանում է իր ամուսնով այնքան, որքան ոչ մի կին իմ հաճախորդներից:
21 հունիս

Հաճախորդուհուս պատմածը այնքան էր տպավորվել մեջս, որ որոշեցի փորձել: Մտովի պատկերացրեցի այն մանկահասակ պոռնիկին: Պատկերացրի, թե ինչպես եմ լեզվով շոյում նրա թարմ ոտքերը: Հետո հանկարծ մտածեցի, թե ինչքան-ինչքան սերմեր են հոսել այդ ոտքերի վերից վար. սիրտս խառնեց, վազեցի զուգարան: Հետ տվեցի, մածուն խմեցի, եւ գիտակցելով, թե ինչքան կեղտոտ ու փչացած մարդ եմ` մտա անկողին:
21 հունիս, գիշեր

Շոգերն անտանելի են դառնում: Երեկ թափվեց իմ կարծիքով ամառվա վերջին անձրեւը: Ցերեկները շիկանում են արեւից, գիշերները պահում են այդ շիկացածությունը տաք քամիների շնորհիվ: Գիշերներն ավելի շոգ են: Փուքսի էֆեկտ է տալիս քամին: Զզվում եմ մշտական փոշոտ քրտինքից, որ համարյա չեմ կարողանում ջնջել վրայիցս:
Ինչեւէ, երեկ ինձ թվաց, թե երեկոյան հով է լինելու, եւ դուրս եկա քաղաք: Լրիվ պատահական հանդիպեցի այն աղջկան` մանկահասակ պոռնիկին: Եվ քանի որ անելու բան չունեի, առաջարկեցի զբոսնել. նա համաձայնվեց: Զբոսնեցինք ու զրուցեցինք, ինձ երբեք այդքան լավ չէի զգացել: Վերջում նրան տուն ճանապարհեցի, փոխանակեցինք հեռախոսահամարները:
4 հուլիս

Գործերս նորմալ են: Ճիշտ է, հաճախորդներս պակասել են, ամառ է, բայց ապրելու համար փողս լրիվ բավական է, եթե հաշվենք, որ շատ ծախսող չեմ: Վերջերս բացեցի գրապահարանը` օգնականիս մասնագիտական գիրք տալու համար եւ ցավով հայտնաբերեցի, որ մոտ մեկ տարի է, ինչ ոչ մի գիրք չեմ բացել, ոչ մասնագիտական, ոչ էլ գեղարվեստական: Ցավալի է, երբ այդ մասին պատմեցի օգնականիս, ասաց, որ Սոկրատյան բարդույթ է մոտս, հասել եմ այն աստիճանին, որ գիտեմ, որ ես ոչինչ չգիտեմ, եւ հենց այդ մտքից ավելորդ եմ համարում ինչ-որ բան ընթերցել կամ ինչ-որ բանով հետաքրքրվել: Ինձ համարում եմ գիտուն, բայց միաժամանակ ցինիկաբար պատկերացնում եմ ոչնչությունս: Նա լավ մեկնաբանեց, բայց Սոկրատյան բարդույթի մասին ես երբեք չէի լսել, ասաց, որ ինքն էլ չի լսել: Խելացի տղա է:
8 հուլիս

Գրասենյակս փակել եմ: Շոգ է, եւ մարդկանց ուղեղը ալարում է գիտակցել իր պրոբլեմներն ու անհանգստությունները: Մի երկու շաբաթից նորից կբացեմ: Երեկ չէ առաջին օրը հանդիպեցի այն աղջկան: Հիանալի ժամանակ անցկացրինք: Հիանալին այն էր, որ օրը վերջացավ անկողնով, դա չէինք պլանավորել, ու ստացվեց ինքնաբե-րաբար, մագնիսի նման: Աննկարագրելի զգացում է, երբ ինչ-որ մի կին քեզ ցանկանում է այդպիսի եռանդով: Առավոտյան միասին նախաճաշեցինք, եւ միայն նրա գնալուց հետո հիշեցի նրա ով լինելը: Կանգնած էի դռան շեմին եւ նայում էի, թե նա ինչպես է իջնում աստիճաններից, երբ հանկարծ ինձ թվաց, որ ահա կանցնի մի երկու ժամ, ու նա կվերադառնա` ինչպես տուն: Հենց այդ ժամանակ էլ սթափվեցի ու հիշեցի, որ նա պոռնիկ է:
23 հուլիս

Վերջին հանդիպումից մի քանի օր հետո, լրիվ պատահական, անսպասելի դուռս ծեծեց եւ ներս մտավ նա: Խնդրեց, որ գիշերի ինձ մոտ: Քնեց մյուս սենյակում: Առավոտյան լսեցի փակվող դռան ձայնը: Խոհանոցում տաք նախաճաշ էր ու մի երկտող. ՙՀուսով եմ, կներես, երեկ շատ հոգնած էի, ու գլուխս պայթում էր, բայց քեզ շատ եմ կարոտել, մի երկու օրից խոստանում եմ գալ՚: Ինձ մի տեսակ փալասի նման էի զգում, բայց կուլ տվեցի. ճարս ինչ:
25 հուլիս

Վաղուց արդեն բացել եմ գրասենյակս: Հաճախորդները շատ են, համարյա ամեն օր նոր մարդիկ են գալիս: Ազատ եմ միայն կիրակի օրերը: Առավոտից մինչեւ ուշ երեկո զբաղված եմ: Գործի որոշ մասը տվել եմ օգնականիս: Գիշերները տանը լսում եւ վերլուծում եմ ձայնագրությունները, քանի որ ժամանակ չկա, մի այդքան գործ էլ տվել եմ օգնականիս, նա գոհ է ու երջանիկ, քանի որ գիտի` ոչ մի ուրիշ հոգեբան այդքան գործ չի տա իր տասնիննամյա օգնականին: Ավելացրել եմ աշխատավարձը, եւ այժմ նա ստանում է նորմալ մասնագետին վայել գումար: Իսկ եթե գումարենք փորձը, ապա նրա գործնական պատրաստվածությունը գերազանց է:
Նրանից, այն աղջկանից երկար ժամանակ ոչ մի լուր չունեմ: Փորձել եմ կապվել, բայց չի ստացվում: Ճիշտ է, ամսվա սկզբին զանգեց եւ խոստացավ գալ, բայց այդպես էլ չեկավ: Դե ես էլ առայժմ ժամանակ ամենեւին չունեմ:
28 օգոստոս

Երեկ գիշեր ժամը երկուսին դուռս ծեծեցին, բացեցի` նա էր, ձեռքին մի շիշ շամպայն: Մենակ չէր, ընկերուհու հետ էր: Թռավ վզովս, համբուրեց: Երբ ներս մտան, հարցրեց` կարող է ընկերուհին գիշերը մնալ ինձ մոտ: Բավականին փոխվել էր, արտաքինին ավելի էր ուշադրություն դարձրել, քան առաջ, հարցրեցի, թե ոնց է, ասաց` հիանալի: Վրայից լավ օծանելիքի հոտ էր գալիս: Զրուցեցինք երկար, ապա գնացինք քնելու, ես նրա հետ, ընկերուհին մյուս սենյակում: Նոր էինք սկսել միմյանց վրայից շորերը հանել, երբ ներս մտավ ընկերուհին: Չհասկացա ինչպես, բայց նա միացավ մեզ: Գիշերը անցավ հիանալի: Առավոտյան երբ արթնացա եւ անկողնում գտա երկու տաք, թարմ մարմին, ինձ արտակարգ էի զգում: Մի կերպ գտա ոտքերս ու ձեռքերս ու ազատվելով գնացի խոհանոց: Քանի որ ուշանում էի, մի երկտող գրեցի ու վազեցի աշխատանքի: Ճիշտ է, հետո փոշմանեցի, որ տունս թողել եմ երկու համարյա անծանոթ պոռնիկի: Երբ երեկոյան վերադարձա, նա տանն էր: Ընկերուհին չկար: Նա հագել էր իմ խալաթը եւ բաց փեշերով ման էր գալիս տան մեջ: Ընթրեցինք, հետո նստեցինք բազմոցին: Համբուրվում էինք` երբ զնգաց հեռախոսը: Նա տեղից վեր թռավ ու վազեց հեռախոսի մոտ, խոսեց ինչ-որ մեկի հետ եւ անմիջապես սկսեց հագնվել, ասաց, որ պետք է գնա, եւ համբուրելով հեռացավ, ինձ շվարած թողնելով բազմոցի վրա, գրգռված եւ դեռ տաք:
3 սեպտեմբեր

Գործերս հրաշալի են: Աշխատանքս նորից հետաքրքրում է ինձ, եւ ես այն անում եմ հաճույքով: Դա նկատեցին նույնիսկ հաճախորդներս: Մի երկու կին հաճոյախոսեցին: Իսկ օգնականս պարզապես հարցրեց, թե ով է նա: Ես չպատասխանեցի, եւ նա հարցրեց` լավ, ովքեր են նրանք: Ես զարմացա ու հարցրեցի, թե ինչպես գլխի ընկավ, ասաց, որ աչքերս փայլում են: Երկուսն էլ:
Ճիշտ է, նրան երկար ժամանակ է չեմ տեսել, բայց վերջերս եկավ նրա ընկերուհին: Ասաց, որ ուզում է ինձ հետ զրուցել: Ինչ-որ մի ծերուկ նրան ամուսնանալու առաջարկություն էր արել, եւ նա խորհուրդ էր հարցնում: Ասացի` ամուսնացի, եւ մենք պառկեցինք:
25 սեպտեմբեր

Աշխատանքը առաջվա նման խեղդում է: Բայց անընդհատ փորձում եմ ժամանակ գտնել նրա համար: Ինչքան զանգում եմ` պատասխան չկա: Սակայն հենց այն, որ փորձում եմ նրան գտնել, ինձ բավարարում է ու հանգստացնում: Ինձ թվում է, թե նա ինձնից հոգնել է ու ձանձրացել: Ես նրա համար այլեւս հետաքրքիր չեմ:
Փորձում եմ չմտածել նրա մասին, երբեմն ստացվում է:
9 հոկտեմբեր

Երեկ գիշեր եկավ ինձ մոտ: Գիշերվա կեսին ջարդեց դուռս, բացեցի` հարբած էր ու գզգզված: Ասաց, որ ահավոր հոգնած է, եւ որ միայն ես կարող եմ օգնել նրան: Լողացավ: Ես նրան տարա մյուս սենյակ: Երբ պառկեցնում էի, սկսեց քանդել վերնաշապիկիս կոճակները, ասաց, որ ինձ համար միշտ էլ պատրաստ է: Նրան մի կողմ հրեցի եւ թողեցի, որ քնի: Առավոտյան երբ արթնացա, նա այլեւս չկար: Նույնիսկ երկտող չէր թողել, միայն լոգարանում, հայելու առաջ մոռացել էր ականջօղերը: Ես այդ օրը չփորձեցի վերլուծել նրա վարքը, պատճառը երեւի հիասթափությունն էր ու ցավը:
22 հոկտեմբեր

Սկսել եմ աշխատել դիսերտացիայի վրա, մի բան, որ ինձ ամենեւին պետք չէ: Պարզապես զբաղվում եմ: Հետաքրքիր է, նաեւ ձանձրալի, հոգնեցուցիչ: Անունս լայն տարածում է գտել: Գրասենյակս մեծացրել եմ: Օգնականիս լրիվ անկախ լիազորություններ եմ տվել, եւ նա այժմ ինքն է օգնականներ պահում: Հաջողությանս գրավականը իմ կարծիքով ոչ ես եմ, ոչ էլ մեթոդը, քանի որ հին այցելուներին, որոնք այժմ օգնականիս մոտ են հաճախում, ամենեւին էլ չեն հուզում իմ եւ նրա մեթոդների տարբերությունները: Պատճառը միջավայրն է` մութ կաբինետներ, կիսամութ միջանցք, գորշ ընդունարան, փափուկ աթոռներ, կաշվե բազմոց, հաստափոր հատորներ` շարված մեծ գրապահարաններում, ծխախոտի թույլ, մշտական ծուխ եւ հոգեբաններ` մեծ քթներին ակնոցներ: Այժմ այնտեղ լինում եմ շատ քիչ: Հիմնականում տանն եմ աշխատում:
15 նոյեմբեր

Նրանից ոչ մի տեղեկություն չունեմ եւ չեմ էլ հետաքրքրվում:
28 նոյեմբեր

Ցուրտը այս ձմեռ անտանելի է, բոլորի ուղեղները, բնազդները, զգացմունքները քուն են մտել: Ցուրտը սպանել է բանականությունը: Մարդիկ տներից դուրս չեն գալիս: Ամենասպառվող ապրանքը դարձել է գինին եւ օղին: Մարդիկ պատրաստվում են Նոր տարվան: Ամբողջ տարի նրանք ինչ-որ բան ետ են գցել այդ օրվա համար եւ այժմ հեթանոսական մոլեռանդությամբ պատրաստ են զոհեր մատուցել ՙՆոր տարի՚ կոչվող աստծուն եւ նրա` հույս, առողջություն, առաջխաղացում եւ մյուս զավակներին:
Զզվում եմ ձեւականություններից, որոնցով լիքն է ու լցվում է մեր կենցաղը: Երեկ փակեցինք գրասենյակը այն խորին համոզմամբ, որ քսան օրից շատ այցելուներ ենք ունենալու` նոր գլխացավերով եւ լաց ու կոծերով:
3 հունվար

Դեկտեմբերի 28-ից անջատել էի հեռախոսս: Անցան զոհաբերության օրերը: Հունվարի մեկին միանգամից կատարեցի բոլոր քաղաքացիական պարտականություններս` ծնողների տուն, քրոջ տուն, հորեղբայր, մորեղբայր եւ այլն: Մեկի երեկոյան արդեն վերջացրել էի բոլոր պայմանականությունները: Կեսգիշերին դուռս քերծեցին: Նա էր` հիմար ժպիտը դեմքին: Լրիվ նորմալ էր ու մի տեսակ առույգ, թռավ գիրկս, եւ երկու օր ու գիշեր մենք երազի մեջ էինք: Հետո գնաց, էլի առանց ոչ մի բառ ասելու, նորից մոռացավ ականջօղերը:
7 հունվար

Բացել ենք գրասենյակը: Ամանորյա գինարբուքը ոչ բոլորի վրա է բարենպաստ ազդեցություն թողել: Կանայք բողոքում են անհավատարիմ ամուսիններից, ամուսինները` իրենց անբավարարվածությունից: Առաջվա նման այնտեղ քիչ եմ լինում: Շաբաթը մեկ ծանոթանում եմ բոլոր գործերին եւ դրանց ուղղությամբ տարված աշխատանքներին: Դիսերտացիաս հիմնալի վիճակում է, սկսել եմ հավատալ, որ ինքս ինձնից ինչ-որ բան ներկայացնում եմ:
17 հունվար

Այսօր եկեղեցի էի գնացել: Վաղուց չէի գնացել: Ապշել եմ, որ մի պահ զգացի գոյություն: Ճարտարապետական հարմոնիան, խնկաբույրը, մոմերի ջերմությունն ու աղոթքի բարբաջը այնտեղ մի պահ ինձ համար ծնեցին Աստծուն: Ճիշտ է, դա տեւեց շատ կարճ ժամանակ, բայց մինչեւ հիմա դրա ազդեցության տակ եմ: Կարծեմ ժամերգություն էր: Քահանան ասաց` խաղաղություն ամենեցուն: Հասկացա: Հետո ասաց` օրհնյալ է տեր: Չհասկացա, ինչպես կարող է հենց ինքը օրհնությունը օրհնյալ լինել ինչ-որ մեկի կամ մի երեւույթի կողմից, եթե խոսքը նույնիսկ Քրիստոսի մասին էր:
Մի խոսքով, շատ բան չհասկացա, բայց չեմ էլ ուզում հասկանալ, կարեւորը բառերը չեն, կարեւորը զգացողությունն է գերբնականի:
28 հունվար

Երեկ գիշեր նորից եկավ` հարբած, ծեծված ու ցրտից կապտած: Երբ դուռը բացեցի ու տեսա նրան, սարսափեցի: Կանգնել էի շեմքին ու զարմացած նայում էի նրան: Այնքան էի զարմացած, որ նա չդիմացավ ու հարցրեց` կարո՞ղ է ներս գալ: Նորից լողացրեցի ու պառկեցրի քնելու: Միակ բանը, որ ես այդպես էլ չսիրեցի մարդկային էության մեջ, դիմացինի բարությունը սովորություն դարձնելն է: Առավոտյան երբ արթնացա, նա դեռ քնած էր: Արթնանալու միտք էլ չուներ: Միայն կեսօրին զարթնեց ու մտավ խոհանոց: Ինձ ձայն տվեց, եւ մենք միասին սեղան նստեցինք: Առանց իմ հարցի, քանի որ ես նրա հետ ոչ մի բառ փոխանակելու ցանկություն չունեի, սկսեց պատմել ինչ-որ հեքիաթ: Երեկոյան կողմ հավաքվեց ու գնաց: Ականջօղերը նորից մոռացավ, ես էլ նրան չհիշեցրի դրանց մասին:
5 փետրվար

Մի պահ մեջս անասելի զգացում արթնացավ նրան փրկել, փրկել ամեն ինչից, իր այդ գիժ կյանքից, ծեծված ապագայից, պոռնիկ հոգեվիճակից: Դա հուզական պոռթկում էր, սակայն մինչեւ հիմա էլ ինչ-որ հետք թողել է:
10 փետրվար

Նորից եկավ, նորից ծեծված, հոգնած ու հարբած: Ես նրան պահեցի մեկ շաբաթ: Ուղիղ մեկ շաբաթ ես մոռացա նրա անցյալն ու ներկան ու իմ մտքում կառուցեցի նրա ու իմ համատեղ ապագան: Նա կարծես նույնպես մոռացել էր իր ով լինելը: Ամբողջ օրը կլանված աշխատում էի դիսերտացիայիս վրա, իսկ գիշերները ապրում էի նրանով: Գիտեի, որ դա երկար չի շարունակվի: Գնաց: Ասաց` մի քանի ժամով:
28 փետրվար

Հաճախ եմ գնում եկեղեցի: Վերջերս նույնիսկ մոմ վառեցի, քանի որ լսել էի, թե ինչ-որ մի հերթական սուրբ ասել է` նույնիսկ մեկ մոմ վառողը կարող է հավակնել ներման: Իհարկե տրամաբանությունս ասաց, որ դա ընդամենը եկեղեցական եկամտի գովազդ է, բայց…
3 մարտ

Դուռը բացեցի զզվանքով, այս անգամ հարբած չէր, պարզապես երակն էր ծակել: Երեք օր մնաց, նրան մատով իսկ չկպա: Գնաց. ավելի շուտ փախավ կեսգիշերին: Վերցրեց ականջօղերից մեկը: Սկզբում ինձ թվաց` եթե վերցրել է մեկը, ուրեմն նրան այլեւս երբեք չեմ տեսնի: Բայց հետո հասկացա, որ վերցրել էր վաճառելու համար:
17 մարտ

Գիշերվա երկուսին դռան զանգը համառորեն ինձնից ուշադրություն էր աղերսում: Հաստատ գիտեի նրա մտքինը: Կես ժամ հետո էլ դուռը դեռ շարունակում էր իր լացը: Չդիմացա: Մոտեցա դռանը, նայեցի անցքից: Նա կանգնած էր` մաշված ու թոշնած, լաց էր լինում: Հավանաբար զգաց, որ դռան ետեւում մարդ կա, եւ սկսեց խնդրել, որ դուռը բացեմ, խոստացավ, որ այլեւս չի գնա: Ես նստեցի գետնին ու լսեցի նրա լացը, մինչեւ հոգնեց ու հեռացավ:
2 ապրիլ

Իմ ամբողջ գիտական գրականությունն ու աշխատություններս թողնում եմ օգնականիս, ինչպես նաեւ գրասենյակն իր կահավորումով եւ իրավունքներով: Տունս` ծնողներիս, ֆինանսական խնայողություններս նույնպես…
12 ապրիլ

***
Ես վատատես չեմ, ամենեւին, ես պարզապես ցույց եմ տալիս այն, ինչ մարդիկ վախկոտությամբ քողարկում են: Ի վերջո մեր կյանքը մի մեծ թյուրիմացություն է` գեղեցիկ ու պոետիկ: Եվ միայն գեղեցկությունն ու սիրելու անհագ, անիրականանալի ցանկությունը մարդուն կարող են դարձնել անհատ, ազատելով ստամոքսի ահագնացող չափերի հասնող պահանջներից:
11 մարտ 2000 թվական

© Հարութ Կբեյան, 2008թ.