Ալիսա Բաղդասարյան | Սերը Ճանապարհ է չհասնումի

***
Սերը
Ճանապարհ է
Չհասնումի,
Գտնումի
Եվ ապրումի։

Սերը
Վերադարձ է
Կորուստների,
Մոռացումների…
Մանկության։

Սերը
Կանգառ է`
Կյանքն ափի մեջ զգալու
Ճանապարհին։

Սերը
Ճանապարհ է`
Աստղերը մոտիկից դիտելու։

 

***

Մաքրագրելու ժամանակ չկա.
Ամեն ինչ հանպատրաստից է.
Աստիճանները վերև են տանում.
Բարձունքներն
Արդեն
Գլխապտույտներ չեն առաջացնում,
Անկումները սովորեցնում են։

Օրերն
Իրար հետևից
Ցած են գլորվում։

Եվ ո՞ւր է ապրելու
Ժամանակը։

 

***
Նիրվանայի մեջ հայտնված
Երևակայությունս
Հանդիպում է քեզ
Եվ ամենահամարձակ
Կտավն է նկարում։

 

***
Անցյալը,
պատռոտված լաթի պես,
Դարձրել ենք ներկայի զգեստ,
և անտարբերությամբ
առաջ ենք գնում.
Քայլերն անհետք են,
Շարժը՝ անաղմուկ.
Անհանգիստ է օդը:

Քեզնից հեռու՝
Սպասելիքները վնգստոցներ են:

 

***
Լռությունից ծնված
Աղմուկի մեջ
Քո շշուկները գրկած
Ամեն օր սպասում եմ քեզ.

Կգա՞ս։

Միտքս շարունակ
Կատարելագործում է
Քեզնով պարուրված հուշերս:

Սպասե՞մ։

Լույսի ծլնգոցներից
Խեղդվում է տարածությունը:

 

***

Սիրավեպերը
Թերթվում են անհերթ…

Իսկ ես լուռ եմ,
Դու լուռ ես։

Բառերը տխուր են
Առանց մեզ։

 

***

Կանացիությունը
ծորում է

Իմ` քեզ տեսնելու
ցանկությունից.
կին-տղամարդ հարաբերությունից
ծնված
նվիրումը
լողում է
ժամանակի ծովում:

***
Ափամերձ տարածքներում
Առավել շատ է զգացվում
ջրի շնչառությունը.

Աշխարհի բոլոր ծովերի ջրերն
իրենց ափերին
զգում են
Մեր ներկայությունը:

 

***
Երբ ունենք
մեր բռնելիք ձեռքը,
Ուրիշ ձեռքեր պետք
չեն լինում,
մաշկը,
ձևի հետ փաթաթված,
գուրգուրում է
զգացողությունդ,
և երկնքում
սավառնում են
սպիտակ աղավնիները:

 

***
Հենակներով քայլող զինվորը
Պայուսակներն
Արմունկներին ամրացրած է
տանում,
Տեսողությունից զրկված
Երիտասարդը
Ուրիշների աչքերով է նայում
Զուգընկերուհուն։
Ծնունդները
Նշվում են հիշողության
արցունքներով։

Հայրենասիրությունը
Պաստառվել է
Հայրենիքիս փողոցներում:

 

***
Ժամանակն
Անձրևի նման մաքրում է
Հետքերը.
Ձայնը,
Շնչառությունը,
Ժպիտը,
Դիմագծերը գոլորշիանում են
Եվ բարձրանում երկինք.

Այնտեղ են նվիրական երազանքները։

 

***
Ամեն օր
Նա իր սերը նկարում է լուսամուտին
Եվ անձրևը`
Մերկ աչքերի, մաքրում է սրտիկները.

Արդեն բոլոր եղանակներն էլ անձրևոտ են։

Նա ամենուր նկարում է ձեռքեր,
Բայց ձեռքերը գիրկ չեն դառնում,
Եվ ճչում է սերը։

Ամեն բառում կարոտն է խնկարկվում.
Լուսամուտները արցունքոտվում են,
Սերը ճերմակ աղավնի է.
Ճախրում է երկնքում։

 

***
Պատերազմից առաջ
Սերը
Բացիկների մեջ
գունազարդ ծաղկեփունջ էր։
Պատերազմում
Կարմրեցին
Ջահելների ծոցագրպանները:

Պատերազմից հետո
Կարմիր չեն հագնում աղջիկները։

Share Button

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *