Աղավնի Գրիգորյան

Երևանի մետրոյի յուրահատուկ, վաղուց մոռացված բույրը, պայուսակումս դրված վիպակը, որ այս քանի օրը վերադարձրեց ինձ մանկություն, քամին, որ տաք, փոշոտ շնչով խփում է դեմքիս`…

-Է՜,-ակնոցի տակից ժամացույցին նայեց Վրեժը, շարունակեց գործը: Երկար ձգվող «է՜»-ն տարբեր ինտոնավորմամբ շատ բան է ասում Վրեժի «բառարանով». Լիլիթը գիտի «է՜»-երի մեկ տասնյակից ավելի…

Բնիկ երևանցի է: Ինչ իրեն հիշում է այս բակում է ապրում, արդեն քանի՜ տարի, հաշիվն անգամ կորցրել է: Ուրիշ է իրենց բակը: Նման չի…