Գրիգ

Աննա Դավթյանին Արտուշ պապի այգին գյուղի ամենահայտնի խնձորանոցն էր, հպարտանում էր իր ծառերով, լսում եմ, ամեն ծառ ուներ իր տխուր պատմությունը. մեկը տնկվել էր…

  Տղամարդը պառկած էր անկողնում։ Տղամարդը մեռնում էր։ Եվ այստեղ երեխա էլ պիտի լիներ, առնվազն՝ մեկը, որովհետև այդպիսին է իրերի կարգը, բայց տղամարդը միայնակ…