Զարուհի Հարությունի

Տնամերձ ցորեն` Շեկ լորեր արտում, Անձրևներ՝ արծաթ լուսնի ափսեից, Տա՜ք շագանակներ, Վառարանում բոց, Փոխինձ` կնճռոտ ձեռքերում տատիս…   Մի վախեցիր… 9-րդ հարկ. Թռիր ինչքան…

  Ես հավաքեցի համրությունդ. Պարզապես քարեր էին` Վանքի պատերի ու իմ պատերի արանքում… Փառաբանեցի թաքուն ցանկությունս, Թաքցնելով մեկնությունն աչքերից` Չորածաց թզենիների, Ու արժանի համարեցի…