Ազնիվ Սահակյան

*** Կյանքս անիվ է Նույն ճամփով գլորվող` ամեն օր… Աչքս տեսախցիկ է, Ձեռքս վարագույր, ծունկս` հող: Միտքս անապատից ջուր է հանում գաղտնաբար, ԵՎ լույսը…

* * * Խուլ է տզրուկը գիշերվա… Քամին հող է պտտում Եվ աղոթքներս մուրացկան. Ես շուռ եկա միանգամից, Ու հայելիները ծերացան… * * *…