ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ | Չարենց
Իմ պէս տղայ էր… մի քիչ կամակոր… ներսում լոյս ունէր… կապոյտ… ծիրանի ծիր անծիր… եւ արեան կարմիրն էր բո’րբ կաթում նրա գրչածայրից… Նաիրեան երազներ…
ԸնթերցելԻմ պէս տղայ էր… մի քիչ կամակոր… ներսում լոյս ունէր… կապոյտ… ծիրանի ծիր անծիր… եւ արեան կարմիրն էր բո’րբ կաթում նրա գրչածայրից… Նաիրեան երազներ…
Ընթերցելէլ ուժ չունեմ, հավատս ամենօրյա լվացքներում էնքան ժավել եմ դրել, մաշվել-ծակրտվել ա, մտքերս էնքան մտածել եմ զզվել հոգնել են ինձանից, սկզբունքներս անցյալ տարի ծախել…
ԸնթերցելՏերեր Կեսօրվա բոլոր ծալքերում արև է: Շողերը թիկնել են տան պատերին, բազմել քարերի վրա, փռվել բակի կանաչում: Ծիրանենին հարազատ-անտարբեր հայացքով պատշգամբին է նայում: Քույրս…
Ընթերցել1 . Պատուհանից խլելով քո ծիծաղի գույնզգույն երանգները` քամին ծաղիկներ է ասեղնագործում գարնան ծառերին: Չեմ հասկանում, թե ինչ ես բլբլում հիմա, բայց շոյում եմ…
Ընթերցել