Գայանե Քոչարյան

Նրա առաջնեկն էի` խիզախած ու մի քիչ հանդուգն, Ծնված հուլիսյան մեղմ ու տապ մի օր։ Նրա հույսն էի, գուցե նաև եմ, Թարս գնացած կյանքը…

Անիկը լվանում է ամանները` Հատիկ-հատիկ Քերել-հանել-պարզաջրելով Մնացորդ ուտելիքները Եվ հիշողությունները կետագծերով Հեզ ամաններին անփութորեն խազած։ Անիկը ձայնակցում է Խոհանոցային իր կոպիտ շխկդխկոցին` Լիքը կանացիությամբ…