Լիդա Հովակիմյան

Ո՞վ է գիշերով բորանը ճեղքում։ Հայր ու որդի են ձիով սլանում։ Հայրը զավակին իր գիրկն է առել, Փորձում է նրան ցրտից պաշտպանել։ -Ինչու՞ ես…

Երկինքն անխռով ու մոխրագույն էր, Իսկ տերևները՝ չորացած ու ծեր։ Խշխշում էին, դառնում փշուրներ։ Դրսում աշուն էր, թախծոտ հոկտեմբեր։ Անցյալի ծոցում թաղված մի գիշեր,…