Նաիրա Աբրահամյան | Գարսիա Մարկեսը` Վարգաս Լյոսայի կողմից կամ վեպ` չորս ձեռքով
«Ծնողներս ուզում էին, որ ես դեղագործ դառնամ, իսկ ես ուզում էի դատապաշտպան լինել։ Երբ համոզվեցի, որ ուրիշ բանի պիտանի չեմ, գրող դարձա․․․»։ Այսպես է…
Ընթերցել«Ծնողներս ուզում էին, որ ես դեղագործ դառնամ, իսկ ես ուզում էի դատապաշտպան լինել։ Երբ համոզվեցի, որ ուրիշ բանի պիտանի չեմ, գրող դարձա․․․»։ Այսպես է…
Ընթերցել-Գրիր,-ասաց նա: -Հենց հասնեմ՝ կգրեմ,-պատասխանեց Խուլիանը: -Ոչ: Ինձ մի գրիր, ոչ թե նամակ, այլ գրքեր գրիր: Կան գրքեր, որոնք ակամայից սկսում են ապրել կողքիդ…
ԸնթերցելՆվիրում եմ գործընկերուհուս՝ Նարինե Միքայելյանի վառ հիշատակին -Բարև՛ ձեզ, բժի՛շկ, խնդրում եմ ինձ էլ գրանցեք։ -Որպե՞ս… -Ազնիվ կովիդական։ Բժիշկն աչքերն արագ-արագ թարթելով (թվաց՝ տեսնում…
ԸնթերցելԻնձ մի վարժեցուր անանկ բաներու, որոնցմե հետո պետք է զրկես: Սիպիլ -Ես այդպես էլ գլուխ չհանեցի, բաժակիս մեջ սուրճի՞, թե՞ արվեստի չափաբաժինն էր գերակշռողը,…
ԸնթերցելՀողե կտուր տանող փայտե աստիճանը ծերացել է… Քանի՞ ծննդյան տոն է նշել, ոչ մեկ չգիտի, քանի՞ անգամ են մուրճը գլխին խփել ՝ ժանգոտած մեխին…
Ընթերցել