Նիկո Լորթքիփանիձե

Այնտեղ, հեռու-հեռավոր Բեթղեհեմում, տասնինը դար առաջ, մի աստղազարդ գիշեր, քարայրում ծնվեց Հիսուսը` Մարիամ Աստվածածնի որդին, չքավորների հույսն ու մխիթարանքը, տառապանքը թեթևացնողը, մահով մահը ճնշողը……

Գլուխը կորցրած փախավ երեխաների սվսվոցից, դուրս վազեց խրճիթից…անցավ բակը…խելակորույս գնում էր…: Արտում ինչ-որ տեղ նստեց քարին, գլխում դատարկություն էր… մտքում միայն հատուկենտ, կցկտուր բառեր…