Սիլվա Հովակիմյան

Վիլյամ Սարոյան | Գնացքները

Նա ժա­մե­րով կանգ­նում էր պա­տու­հա­նի դի­մաց` նա­յե­լով դուրս, ավե­լի շատ երա­զի մեջ, քան թե ար­թուն, մո­ռա­նա­լով ամեն բան, խո­րա­պես խռով­ված տնան­կու­թյան զգա­ցու­մից, որն է՛լ…

Ընթերցել