Անի Ամսեյան

Թռչնի փետուր լինեի, պոկվեի, մնայի երկնքիդ մեջ:   *** Արմատից հանված, դաշտային, մեռնո՜ղ, փոքրիկ ծաղիկներ` սեղանիս վրա` ջրով սափորում… սովորեցրեք ինձ հրաժեշտի երգը այդքան…

Հեռու- հեռու հովտի գլխին հուսահատությունից գունատ երկինք… Ինչ նման ենք այսօր ես ու դու: *** Երկու ծառեր կարող էին երազել իրար, բայց բարձր էր…