Մարիամ Կարապետյան

  Մի երկիր անցա, հետո ևս մեկը մի ձյունառատ պատմության: Դառնալու ու հիշելու հետքերով վեր կացա, եկա այս աշխարհը: Բոլոր լավ բաներն այստեղ էին…

Այս կողմերում խախտումներ կան, վաղուց հասցրած գործերի պատմություն: Մենության սառույցներ չկան էլ և ոչ խաղաղության աստառներ. բոլոր մուտքերն այստեղ՝ ինչպես հիշողություն: Ընդարմ, բայց լավ…

Մոմավառություն Մենք ենք՝ այսպես փոխված առանց պատուհասների, տների հետ համընկած կյանքերս, և մեր պարտքերը՝ քամիների բոլոր կողմերում առանց պատմությունների հանգչող, անհուսալի հեռու ո՞ր վայրերից……

Դեռ չեղածը սիրելիս հյուսիսն ու հարավը գիշեր-ցերեկ տեղերը փոխում էին… Նույն ձայնի մուտքն էր երկու տարահայաց դռներից: Երգերի մասին՝ հերթով վերծանելի զրույցներ… Էլ ի՞նչ…