համբերատար
առանց թնկթնկալու անցնել օգոստոսով
երբ հետևում մնացին հունիսը և հուլիսը
***
գրողի տարած
մանրմունր քարեր
ջրափոսեր
***
ինչ-որ մի տեղ
մի անկյունում
անհարմար չգնդակահարվել
ինչպես Հրանտ Դինքը
***
ինձ կփրկի
Դավթի երկաթի տրեխները
***
լավագույն տողերը
ծիրանի և թթի մասին
ես եմ գրել
ըստ այդմ
ամեն տարի
պետք է ինձ
անսահման քանաակությամբ
ծիրան և թութ նվիրաբերեն
գոնե
նրանցից ժայթքած օղիները
***
հոդերս բուժելու համար
ոչ թե ես պետք է
ծաղկից ծաղիկ անցնելով
հատ-հատ մեղուներ բռնեմ
այլ նրանք
ի վերջո
պարտավոր են գլխի ընկնել
և դասակ առ դասակ
մեղմօրոր իջնելով
ձեռքերիս և ոտքերիս
ազատագրվեն
***
խնձորի հեղումներից
տանձն եմ սիրում
ընդհուպ
ծիրանի անդրադարձումները
դեղձի պայծառակերպություններում
երբ այն խաղողի կենակցումից
մարմնավորում է սալորի
***
անմնացորդ
նվիրեցի ինձ օգոստոսին
լափլիզեց
պատառոտեց
արևի ճառագայթներից ծակծկված
շիկացած մարմինս
չի հանդարտվում
***
քայլելիս
փող գտնելու զգացողությունը
ցանկությունը
ուսանողական տարիներից սկսած
այդպես էլ ինձ չլքեց
***
հայր
ով բանաստեղծության աստված
ես ինչո՞ւ էի մոռացել
կապույտ երկինքը
***
հայր
ով բանաստեղծության աստված
թույլ տուր մտնեմ
արքայությունը բարդիների
զի նրանցն է
կապույտ երկինքը Գյումրի քաղաքի
***
թող որ
բանաստեղծությունը
աստծո արքայությունում հայտնվելու
անցաթուղթ լինի
***
լուսաբացին մերձ
բանաստեղծությամբ
զարկվելն էլ մի բան չէ
ուզում ես քնել
բառերը
պատկերները չեն թողնում
***
անհասկանալի մղում է
ամեն ինչ
վերածել բանատողի
անպայմանորեն
խցկել ինչ-որ բանաստեղծության մեջ
ինչը սարսափելի է
և ահավոր
ինչը հոգին փառավորում է
և ցնծության ճոճքով տարուբերում
ամեն գույն երանգ
շշուկ և ձայն
միջատ թռչուն ծառ
քար և թուփ
ամեն կեղտ
աղտեղություն և աղետ
մահ փտում և փթթում
ամեն ինչ ամեն ինչ
ամեն ինչ
***
թեկուզև
տան դիմացի ձորակում
թեկուզև ինչ-որ անտեր
խոպան դաշտում
հեռու
բոլոր բնակավայրերից
հեռու
բոլոր ճանապարհներից
ցանկացած եղանակին
բայց հատկապես ամռանը
ոչ մի գերեզմանատուն
ոչ մի բետոնապատ
տապանակիր գերեզմանափոս
ոչ մի լացուկոծ
ոչ մի հիշատակի օրեր
և խոսքեր
միջատներ և թռչուններ
քամի և արև
մարմինս ձեզ եմ կտակում
խորդենի
կնոջս որը դաժանորեն անտարբեր է
աճեցրածս խորդենու նկատմամբ
հավատա
տարփանքի կիզակետում
մեր հրկիզվող մարմինների համար
խորդենու զով
մշտանորոգ բույրը
հույժ ամոքիչ կլինի
հազարատերևուկ
բացարձակ է մարմնավորումդ
վերջնական
և այսօր ինձնից պրծում չկա
հատկապես
թունդ դեղին գմբեթներիդ ներքո
սրբազան հիմներ եմ բզզալու
դաղձ
ես ինձ
չափից դուրս համեստ
էս եղբոր հետ եմ նույնականացնում
տեսքս առանձապես վատը չէ
ներաշխարհս էլ
բուրում է երկինքներ
ճարճատուկ
այս բոցկլտուն քրոջ անունը
բերկրանքի մի անվերահսկելի ներսուզում է
խնդության մի անվերջ ծես
աստղերի ճշգրիտ տեղը
նրա ծաղկաբույլերով եմ սովորում
լորենի
համոզված եմ
աշխարհի արարումից
մինչև օրս
ամենայնի արարիչը
ամեն օր ամեն ժամ
բոլոր գործերը մի կողմ դրած
կատարելագործում նրբացնում է
լորենու բույրը
եթե
հուսալ աստծո արքայությունը
ապա միմիայն վասն լորենու
