«Վերջին անգամ սիրո մասին» շարքից
* * *
Ես բոլոր էջերից հավաքել եմ բառերը,
որոնք քո մասին չեն:
Նրանք արդեն ու միայն իմ մասին են:
Քաղաքից հավաքել եմ բոլոր փողոցները,
որտեղ այլևս չեմ սիրում քեզ…
Քաղաքի ամեն կտորը ցավում է
իմ չսիրո հետևողականությունից,
որը քո գալու թրթիռներն ունի
մյուսների մեջ:
Հիմա ես կգնամ հավաքելու
հավատը,
որի տեղը չգիտեմ, քանզի
ամեն սիրո արանքում բացակա է
մի Աստված…
Ես գիտեմ,
որ ինչ-որ պահից չսիրել հնարավոր է
միայն սիրո մեջ:
Եվ քո բացակայությունն
ընդամենը քո հեռավորությունն է այս աշխարհից:
Ես գիտեմ,
որ անդառնալին այժմ և միշտ
շռայլում է իրեն որտեղ ասես…
Հիմա այս աշխարհում
եկեղեցիներն անգամ Աստծուն
դավաճանելու մասին են, զի
նրանց կողքով ուրիշ մի սեր է
անցել…
Բոլորը փնտրում են նրան,
որը մի քիչ ուրիշ կդարձնի
այս աշխարհը:
Իսկ ես` նրան, որն այս աշխարհից չէ…
«Սևագրություն» շարքից
* * *
Քանի՜ բանաստեղծություն
խցանվեց մատներիս մեջ,
երբ դու եկար…
Անհնար էր նայել քո աչքերի մեջ
առանց կողմնակի երևակայության…
Անհնար էր հիշել,
թե ինչ գույն ուներ ձյունը:
Անհնար էր գտնել միակ բառը
առանց ավելորդ բառերի…
Անհնար էր քեզ հետ լինել ըստ մտահղացման,
երբ կար միայն սերը:
Քեզնից հետո
այս ինչքան բանաստեղծություն
իրար հերթ չի տալիս
մեկ տողի մեջ…
Մհեր Արշակյան
