Սառա Կերինա | Ես մոռացել էի, թե ինչ են ամպերը

Ես մոռացել էի, թե ինչ են ամպերը

Սիզամարգ, խոտեր և ծաղիկներ:

Արձակուրդներն առանց մանկության,
առանց մեքենաների,
առանց ճամփորդությունների տագնապի:

Ես մոռացել էի, թե ինչ են ամպերը:

Փողոցում լսված.
«երջանկությունը ափի մյուս կողմում է»:

Եբրայերեն լուսամուտն ու երազը նույն բառն են:

 

 

Շրջանի մակերես
(հատվածներ պոեմից)

Մյուս կիսագնդում հակառակ եղանակին են նշում ծննդյան օրը,

– Բայց ասում են, որ ջուրը նույն ուղղությամբ է դատարկվում:

«Ո՞րն է ծամծմելու հակոտնյան»:

Հորիզոն. եզր սահմանել:

 

***
Նա ինձ հեռախոսով բացատրում է մոլորակների հետընթացի սկզբունքը

Նա ինձ պատմում է Տարկովսկու «Հայելուց» մի տեսարան, որտեղ հերոսը պոկում է այգու ծաղիկները:

Նրանք պարում են գիշերը, և շները հաչում են:

 

***
«Գնչուները մեռածի իրերը դեն են նետում, մինչև վերջին թելը ձերբազատվում՝ ամենից,
որ նա ավելի հաստատուն ապրի՝
ողջերիս մեջ»:

 

***
Պատի ճեղքից
բուսնում է հանկարծ
ծառի զորեղ, մատաղ բունը:

 

***
Երազում տեսնում էի, թե ինչպես եմ նրան օգնում կեռաս հավաքել,
լոլիկ կլպել – մի Հեղափոխության պատմության համանվագի ներքո:

Առավոտյան, ինչպես միշտ՝ ուրախ ու ժիր,
Բոուիի մի երգն էր երգում՝ միտն ընկած:

Տուն դառնալով՝ ես նրա նկարած հնդկացիներին փակցրել էի
Գրասեղանիս վերևում:

Հազար թվից առաջ երկնքի գույնին երբեք «կապույտ» չէին ասում:

 

***
Ոտք դնելով
No man’s land
Երկար
ճամփորդությունից հետո:

 

***
Տրցակները: Ջոկջկելու համար: Կրելու համար: Աղբարկղը գցելու համար:
Ցերեկով արևի տակ, գիշերը՝ լապտերների լույսի:
Ջոկելու ժեստը՝ կորացած, կռացած, ասես քաղհանելիս:

***
«Mono no aware». ճապոներեն նշանակում է իրերի վաղանցիկության զգացումը:

 

***
Մի երեկո նա սարդ էր սպանել:
Նա երգում էր Ալֆա Բլոնդի. «Don’t cry Israel»:
Ծաղիկները ջրում էին իրիկնամուտին:
Դեկորը գեղեցիկ էր:

«Մենք այլևս անտառ չենք գնա…»

Թալմուդում. «Երբ մի ծառ են կտրում, նրա ճիչը Տիեզերքն է պատռում»:

Վթար. այն, ինչ պատահում է:

Եղբայրս՝ «Ես լուսամուտի վարագույրներն իջեցնում եմ մի վերջին անգամ» ասելիս:

Ես հաշվում եմ շնչառության տարածությունները:

Երբեմն ես նավամբարում գաղտնի ուղևոր լինելու զգացում ունեմ:
Երբ կամուրջն ամայի է, ես բարձրանում եմ և հիանում տեսարանով:
– Ի դեպ, չափազանց գեղեցիկ:

Այսօր դու 103 տարեկան կլինեիր, նախամայր,
դաշնակիցս:

Իմ ձայնագրած ձայնդ,
Որպես միակ գերեզման:

Նախորդ տարի դա ալիքներից ավերված մի երկիր էր:

Դիմացի պատուհանի գոգին՝ մի վերմակ:
Գարնան լույսը՝ ապակիների միջով:

Եվ մի թռչունի երգը:

 

***
«Մոռացումները գրպաններում բացված ծակեր են»…

 

***
Աղավնին պատուհանիս գոգին մի փոքրիկ ձու է ածել՝ կլոր և ճերմակ:

 

***
«Ես երգում եմ, ասելով. մնաք բարով, ես մեկնում եմ և սրտիս մեջ կտանեմ…»:

Ծանոթագրություն՝
Ժիլ Դելյոզ: Այբբենարան: Օ՝ ինչպես օպերա:

 

Թարգմանությունը ֆրանսերենից՝ Ավագ Եփրեմյան, Շուշանիկ Թամրազյան, Կարեն Անտաշյան

Share Button

Նշանաբառ՝

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *