Էսսե

  Հեռացող ինձ համար աննկատ էր հոսանքը։ Մեղմածոր նույն պատկերն է իմ շուրջը։ (Սա արդեն աղերսանք էր։) Ինչ հապճեպ ընտրվեց ապրելու-ապրելու ժամանակը. Մայր իմ,…

/գրողի ծոցատետրից/ Նվիրում եմ բոլոր ողջերին, որ վառ պահեն գնացողների հիշատակը: …Վարքագիրները կգրեն, կվկայեն ժամանակակիցները, իսկ պատմությունը կլռի… Ո՞վ է Նա, Հանճարի անհայտ հերոսուհին,…

«Երևանի երևանցիներն ու Երևանում երևացողները» էսսեների շարք Մենակ նա կարող էր բրուտալիստական բետոնե ջունգլիներում սղղալով քայլել: Քայլելը արդեն մատնում է նրան ու էն, որ…

Այս գարնան իրական ծաղկունքի սեզոնն անանձրեւ էր: Հողը չոր եւ փոշոտ էր, եւ, սկսած առաջին գարնանային ծաղիկներից մինչեւ առաջին հողմածաղիկներն ու կամելիաները, բոլորին ծածկել…

Սովորական ժամանակ չէ «Իլիականը» կարդալու համար։ Կամ էլ ավելին՝ այն դարձյալ «գրելու», ինչպես արեցի[1]։ Պատերազմական ժամանակներ են։ Չնայած «պատերազմ» բառը անճիշտ է թվում՝ այս…