***
Գնանք օտարի դռները բախենք,
Թերմացքներ մուրանք, որ սովը թաղե՞նք…
Ավելի լավ չէ՞, որ մեզ ազգովի
Այս անկախության պարանով կախենք
Ու ճոճվենք՝ մինչեւ վերեւից նայի,
Տեսնի, սարսռա, սարսափի Աստված
Եվ, իր ստեղծած աշխարհի նման,
Մեզ վերջին անգամ մի բան խոստանա
Ու խաբի Աստված…
ԱՂՈԹԵՄ
Ինձ համար ամեն ինչ կորած է,
Էլ ոչ ոք եւ ոչինչ ես չունեմ:
Ծամում եմ իմ բաժին չոր հացը,
Եվ քունս չի տանում, որ քնեմ:
-Հիվանդ է ձեր խոնարհ երգիչը,
Երեւի հոգեւարք է ապրում:-
Ասում են.- Այդքանը դեռ քիչ է,
Արժանի պատիժը չի կրում:
Փոխվել են դերերն ու տեղերը,
Բայց նույնն է երախը վիշապի…
Սրա՞նք են այս երկրի տերերը,
Աղոթեմ, որ մահս շտապի…
Ի՞ՆՉ ՊԱՏԱՀԵՑ
Ի՞նչ պատահեց, այս ո՞ւր հասար,
Ասա, ես ի՞նչ անեմ:
Բեր ցավերդ, հոգնած աշխարհ,
Դիր շալակիս, տանեմ:
Աստված բախտի տունն ավերի…
Հատիկները գարու
Ասում են, թե ավելի
Սեւ օրեր են գալու:
Խեղճուկրակ իմ երեխա,
Աչքս աչքիդ հառեմ,
Նստեցնեմ ծնկիս վրա,
Մատիդ փուշը հանեմ:
Իմ ալեհեր-ալեւորիկ,
Ոտքերն ընկնեմ սրբիդ…
Պահիր, դու իմ միամորիկ,
Հանեմ փուշը սրտիդ…
Ինչքան էլ որ փշերն անլուր
Տանջեն քեզ չարաչար,
Դու աչքի փուշ չես դառնալու,
Աչքիս լույսն ես, աշխարհ:
Փշեր, գարի, սեւեր… նրանց
Ո՞վ է շան տեղ դնում:
Սեւի միջով ուղիդ բռնած
Դեպի լույսն ես գնում:
Ի՞նչ պատահեց, այդ ո՞ւր հասար,
Ասա, ես ի՞նչ անեմ:
Բեր ցավերդ, հոգնած աշխարհ,
Դիր շալակիս, տանեմ…
***
Ձեր լռությունը զնգում,
Զրնգում է ձորով մեկ,
Ձեր լռության համերգում
Ինձ բացակա չդնեք:
Համբերություն եմ ասում,
Ակնարկներս կրկնեք,
Համբերության հանդեսում
Ինձ բացակա չդնեք:
Ձեր շուրջը ամպ է, կայծակ,
Քնով չանցնեք, չքնեք:
Քնեցիք էլ, արթնացաք,
Ինձ բացակա չդնեք:
Թվում է, թե կամենաք,
Մի օր երկինք կթռնեք…
Ձեր թռիչքի ժամանակ
Ինձ բացակա չդնեք:
Ձեր պնդության պաշարով
Դուք աշխարհներ կսնեք,
Իմ մեղմության պատճառով
Ինձ բացակա չդնեք:
Ես եմ քարե պատարագ
Ձեզնից սերված, ընդունեք,
Դուք, ձեր կամքին հակառակ,
Ինձ բացակա չդնեք:
Ոչ խոստումներ, ոչ երդում,
Չսպասեք ու չքննեք…
Անվերջ, անշարժ ձեր երթում
Ինձ բացակա չդնեք:
