Լուսանկարը՝ Լիլիան Գալստյանի
Ճայը` սպիտակ թռիչք,
կտրում է կապույտը հավասար.
թևերից վերև ասում է` երկինք
ու ծով է ասում թևերից ներքև:
Կեսգիշերին երկու կապույտ է առանց ցամաք:
Աստված վաղուց է բնակվում այս թերակղզում:
Վաղնջական են տապանը, գիրը
և խաչը` քարին փորված:
Մութ եկեղեցու ավերներ,
ու երկու գմբեթ` դեռ բաց դռներով:
Տաճար ունեին նախա աստվածներն այստեղ:
Հի՞ն է, թե՞ նոր ժամանակը.
դեռ պատմում են
1000 տարի առաջ
ծովամարտը արքայի:
Նորից չեմ մտնի օգոստոսը այս,
ուրիշ կլինի ամառը հետո.
անկապույտ,
առանց լողափի մերկության`
օտար լեզվով աղջկա,
որ ճայի սպիտակ թռիչքն էր
ավազին պառկած:
