Գայանե Վարդանյան | Երազներ, որ չտեսար
Սկզբում թվում էր՝ նույն օդն ենք շնչում, նույն մոխրագույն տխրությունը բաց թողնում օդ, ծխախոտի համից ծամածռված դեմքերը մեր հոգնած ու լուռ ու անիմաստ՝ ժպտալու…
ԸնթերցելԳայանե Վարդանյան
Գրական համայնք
Սկզբում թվում էր՝ նույն օդն ենք շնչում, նույն մոխրագույն տխրությունը բաց թողնում օդ, ծխախոտի համից ծամածռված դեմքերը մեր հոգնած ու լուռ ու անիմաստ՝ ժպտալու…
Ընթերցել