Լուսինե Եղյան

ասում ա մարդիկ ասֆալտին մեռնող խեցգետիններ են պատմիր նրանց ջրի մասին դու տեսնում ես ինչպես են ջրափոսերում անտառներ աճում կամ հին եգիպտացին ինչպես է…

Չվելու ժամանակը հիմա, երբ մեր միջև եղած տարածությունը չվերջացող օվկիանոս է, երբ անորոշության հեղեղը բթացրել է կարոտը, ու քնաբերը՝ որպես վաղեմի հիշողություն, հալվում է…

  Հոգեբույժի մոտ   Երկաթե դռներից ներս անօգնական տաղավար է, միջանցքի ամբոխը նոր անձրև էր փնտրում, վերևում մոխրանում է երկինքը ու վերջին պատի տակ դողում…