Սվետլանա Բարսենց

Մատյան սիրերգության Չլինի այնպես, որ ես քեզ սիրեմ Դու ինձ՝ հըը, Չսարքես ինձնից ողբերգու, Բայց քանի որ սկսել եմ մատյանն այս, Ահավասիկ, Հեծեծագին տողերից…

Դու չկաս, Իսկ գետերը դեռ հոսում են, Իսկ մարդիկ դեռ խոսում են Կյանքից, սիրուց, ու էլի Նման մի քանի մանր-մունր բաներից, Արևը ծագում է…

Հավելյալ հիշողություն Հիշում եմ. Երկինքը բացվեց անպատեհ. Աստված սուրբ գրքերն էր Թերթում զարմացած։ Հիշում եմ. Սեղմեցի կոճակը՝ Ու Նեղոսը գժված վեր ու վար էր…

Ես դադարեցի կարդալ այն ժամանակ, երբ գլխի ընկա, որ ունքերիս տակ նոր աչքեր չեն սաղմնավորվում, ու ընտրեցի հեշտ ճանապարհը՝ գրելու։   *** Ծանոթանանք. ես…