Վարդան Սմբատյան

Մաշկացավս անցել է կարծես ութը տարի հետո … Մեկ-մեկ մաշկս քոր է գալիս քո կարոտից, թվում է, քեզ թաղել եմ մաշկիս տակ, ու արյունդ…

Արի խոստովանենք՝ Երկուսս էլ ապաշնորհ ենք Ու երբեք էլ չենք փոխվի. Դու չսովորեցիր սիրել, Ես էլ… Բանաստեղծել:   *** Դու ապրում ես, Իսկ ես…