Անատոլի Հովհաննիսյան

«Հայելի» ժողովածուից Աչքերս արցունքների նման Գլորվեցին Ժամանակի համրացած այտերով: Ուղտերի քարավանների ոտնատեղերը Անապատի ավազին փնտրելու պես միամիտ է Ապշած ականջիս` Խելակորույս բառերիդ հեղեղը Վերզգալը:…

Լիոն քաղաքի պայծառ գույներում՝ Սիրտս` բազմության մեջ մոլորված երեխա, Անընդհատ անունդ ձայնող… Գիշերվա լույսերն այստեղ hուսաբեկ չեն, Վառվում են կուրացնելու չափ համառ։ Վաճառասեղանին մեկնված…

* * * Սայթաքած բառը Անզգույշ – մահաբեր կրակոց է, Մնացածը խոսքեր են՝ Կասկածի խարխուլ կամրջով Վախվխելով անցնող: Մի փորձիր շտկել վիճակը՝ Դու հետ…