Ժակ Պրևեր

համբուրվում են աղջիկն ու տղան իսկ հավերժ շտապող անցորդները մատնացույց են անում նրանց ու ծիծաղում բայց սիրահար երեխաները հեռու են ողջ տիեզերքից միայն թույլ…

Տհաճորեն զարմանալով որ ապրում է հազիվ բավարարված այն բանով որ մեռած չէ խոսքն իր նա երբեք կյանքին չի ուղղում Ներողություն ասելու ու հայցելու մեջ…