Լուսին Աթաբեկյան | Ջուդիթ
(Ճամփորդության սկիզբը) Եթե ես ամենափոքր պատկերացում ունենայի առ այն, որ Ջուդիթն այստեղերը կլքի մեր հանդիպման հաջորդ արեւագալին, հավանաբար որեւէ ջանք չէի խնայի ավելի արագ…
Ընթերցել(Ճամփորդության սկիզբը) Եթե ես ամենափոքր պատկերացում ունենայի առ այն, որ Ջուդիթն այստեղերը կլքի մեր հանդիպման հաջորդ արեւագալին, հավանաբար որեւէ ջանք չէի խնայի ավելի արագ…
Ընթերցել(Ավաղ, բոլորս էլ կարող ենք վատ պատմվածք դառնալ) Ժամանակը հոսում է աննկատ, երբ գիտակցաբար ընտրել ես փախուստի ճամփան բոլոր այնտեղերից, ուր քո կանխակալ կարծիքով…
ԸնթերցելՀեռացող ինձ համար աննկատ էր հոսանքը։ Մեղմածոր նույն պատկերն է իմ շուրջը։ (Սա արդեն աղերսանք էր։) Ինչ հապճեպ ընտրվեց ապրելու-ապրելու ժամանակը. Մայր իմ,…
ԸնթերցելԱսում է՝ քո ծնվելու պահին Փարիզի հոգեբուժարանում էի․ ինչպես յուրաքանչյուր իրեն հարգող Հիսուս՝ երեսուներեքում ես էլ պիտի վերջին անգամ գժվեի։ Դիմալույսին ուղղակի կոնյակն էր…
ԸնթերցելՁմեռն ավարտվեց։ Այսկողմերում ձմռան ավարտի մասին հուշումները կարելի է գտնել փողոցում հարբող հոծ բազմության անկանոն շարժի մեջ ու նստարաններին քնած ստահակների խաղաղ նինջի։ Ձմեռն…
ԸնթերցելՊատերազմի մեջ, ինպես եւ սիրո, Ձեր միակ հույսը վերջին նռնակն է,մի եզակի տարբերությամբ՝ սիրո մեջ հետմահու մեդալներ չեն բաժանում։ Եթե ինչ-որ մեկը, ամենայնիվայնու, չի…
ԸնթերցելԱյլեւս անփախուստ դատավճիռ է հասնել հանգրվանին այն մի, որտեղ բառերը հոսում են ներս, շատ խորը՝ անհաղորդ Կռոնոսին, ընդարմացած՝ արձագնքելու մարդ մնալու ճիգուջանքին։ Հանգրվանում այդ…
Ընթերցել«Դուք էք երկրի աղը: Բայց եթէ աղը իր համը կորսնցնէ, ինչո՞վ պիտի աղեն զայն: Այլեւս ո՛չ մէկ բանի կը ծառայէ, հապա զայն կը թափեն,…
ԸնթերցելԵրկու հրաշալի օր հեղուկ ագրեգատային վիճակում գետնին փռված առաստաղի չփոփոխվող միակ կետին նայելը որքան էլ անժամանակյա ցանկալի զբաղմունքդ է, մի պահ քեզ հարց տուր։…
ԸնթերցելԵս մշտապես ապրում եմ նույն մտքով՝ այսօր այդ օրն է: Իսկ օրն այդպես էլ այն չէ, թեպետ երբեմն թվում է՝ համարյա այն է: Այսօր…
Ընթերցել