Վարդան Սմբատյան

Ոչինչ չի սկսվում, չի ավարտվում, ինչ գնացել ես, ես նույն կետում եմ կանգնած, ձյունը ծածկում է կնճիռներս…   Կանգառ Կանգնել է. աշխարհը, գործիքս, օդը,…

*** Մութը մաքուր է, հավատա՛, տե՛ս իրական աշխարհը՝ առանց գունային պատրանքի։ Ցերեկը մեռելներն են ապրում, գիշերը դրախտն է իրական. ոչ ոք չգիտի ու թող…

Սանտա Բարբարան վերջացավ, բայց դեռ սիրում եմ քեզ։ Կոմունիզմը փլվեց. ես դեռ սիրում եմ քեզ, Լենինի արև թե խաբում եմ, Պիոներական վզկապ- փողկապներից քեզ…

– Նորմալ է։ ոչ մի արտասովոր բան չկա, դուք մեծանում եք, ավելի ճիշտ՝ ծերա…,- կիսատ խոսքը բերանում սենյակից կցնդի խալաթով ՝ արտաժամյա փրկիչդ, կվազի…

*** Հոկտեմբեր- աշուն-առավոտ, Պատարագ՝ մեկշաբթի։ Մեռելները գնում են թողության։ Ապրողները՝ հևում են անկողնում հանց լոթի։ Շները հաչում են մի հանգի, լողում է քաղաքը քաոսում…

*** Ասեիր, որ ամենագարշելի ու տգեղ տիպն եմ, հանդիպածդ ամենաանտաղանդը, ասեի՜ր` շխրկացնելով դուռը դեմքիս ոնց մեր սիրելի ֆիլմերում է արվում ` սիրուն ու դրամատիկ:…

Հաշվիր մինչև հազարը, Եվ ամեն ինչ կավարտվի… Հա լուրջ եմ ասում դե սկսի՛ր: Հաշվիր սինթետիկ երազներդ, մեռնողներին հաշվիր, հաշվիր կյանքի գնաճն ու մարդկանց հավերժական…

*** Աշխարհում յոթ միլիարդ մարդ է ապրում, սարսափելի է պատկերացնել յոթ միլիարդ մենություն…   *** Երկնքից այլևս չեն ընկնում խնձորներ, տղաս. աստվածներն են թափվում…

Մաշկացավս անցել է կարծես ութը տարի հետո … Մեկ-մեկ մաշկս քոր է գալիս քո կարոտից, թվում է, քեզ թաղել եմ մաշկիս տակ, ու արյունդ…