Վլադիմիր Նաբոկով | Անտառոգին [1]
Մտքերի մեջ ընկած` գրչածայրով բոլորագծեցի թանաքամանի թրթռացող ստվերը։ Ժամացույցը խփեց հեռու սենյակում, իսկ ինձ՝ երազողիս, թվաց` ինչ-որ մեկը թակում է դուռը՝ սկզբում ցածր, հետո…
ԸնթերցելՎլադիմիր Նաբոկով
Վլադիմիր Նաբոկով | Մուսային
Մուսային Հիշում եմ հայտնությունդ – զրնգոց, Ծնծղա և հուզումներ, գոց աշխարհից, Լուսնի ցոլանքից քո պատշգամբին Տավղանման ստվերներ հսկա ծառից․․․ Ես՝ պատանիս, նրբին քո ուսերին…
Ընթերցել
Վլադիմիր Նաբոկով | Բառը
Մեղսավոր գիշերվա միջից երազատեսության ոգեշնչող քամուց քշվածˋ ես կանգնել էի ճամփեզրինˋ մաքուր երկնքի ներքո, ամբողջովին ոսկյա, մի արտասովոր լեռնային երկրում: Առանց նայելու ես զգում…
Ընթերցել
Վլադիմիր Նաբոկով | Իմ բոլոր գրքերից «Լոլիտա»-ն է պատճառել ինձ ամենահաճելի վերջալույսը
Ո՞ր գրողները, մարդիկ կամ վայրերն են ամենամեծ ազդեցությունն ունեցել Ձեր վրա: Պատանեկության տարիներին ես անսովոր կերպով անկուշտ ընթերցասեր էի: 14-15 տարեկանում ես արդեն ընթերցել…
Ընթերցել
Բարձր գրականություն Արքմենիկ Նիկողոսյանի հետ | Վլադիմիր Նաբոկով
ՌՈՒՍ ԴԱՍԱԿԱՆ ՊՈԵԶԻԱ | Ընտրանի
Ալեքսանդր Բլոկ Գիշեր է, փողոց, լապտեր, դեղատուն, Անբովանդակ ու աղոտ լույսը: Մի քառորդ դարի կյանք եւս քեզ տուր – Նույնը կլինի ողջն: Անհույս է: Կմեռնես…
Ընթերցել