Վահագն Դավթյան | Ձայներ
ՇՈՒՆԸ Չեմ հիշում հիմա, թե անունն ի՞նչ էր … Հայացքը տխուր, տխուր ու ջինջ էր։ Մորթը սեւուկ էր ու չալ էր պոչը, Աստղերի հետ…
ԸնթերցելՇՈՒՆԸ Չեմ հիշում հիմա, թե անունն ի՞նչ էր … Հայացքը տխուր, տխուր ու ջինջ էր։ Մորթը սեւուկ էր ու չալ էր պոչը, Աստղերի հետ…
ԸնթերցելԹող զարմանալի չթվա, եթե պոեզիայի մեջ ավանդականի ու նորարարականի փոխհարաբերության մասին խոսքս սկսեմ ամերիկյան իմ մի ուղևորությունից բերած հուշով։ Լոս Անջելեսի ռեստորաններից մեկի պատին…
ԸնթերցելՏԱՂ ԾՆՆԴԵԱՆ Այսօր տօն է սուրբ ծնընդեան, աւետիս. Տեառն մերոյ եւ յայտնութեան, աւետիս: Այսօր արեւն արդարութեան, աւետիս. Երեւցաւ՝ ‘ի մէջ մարդկան, աւետիս: Այսօր սուրբ…
Ընթերցել1 1970թ. գրված «Երբ վերջին անգամ» բանաստեղծության մեջ Վահագն Դավթյանը «մահվան տեսիլի» յուրօրինակ կիրառությամբ սահմանում է իր պոեզիայի երեք գլխավոր մեծությունները: Սիրո («Մի ոտաբոբիկ,…
ԸնթերցելՆԱԽԵՐԳԱՆՔ … Եվ կան ժամեր, կան ժամեր, որ երբ կոպերս եմ փակում, Իմ ցավի մեջ ու հույսի կապույտ աստղեր են կաթում։ Կապույտի մեջ ու…
ԸնթերցելՀամո Սահյան ՀԱՅՈՑ ԼԵԶՈՒ Քեզանով է պայթել հունդը մեր գոյության, Քեզանով ենք դարձել տուն ու երկիր, Շառաչել ես դու հին հողում Արարատյան Մինչև հնչյունը…
ԸնթերցելԼույս առավոտի, Դու, որ նման ես երաժշտության, Եկ ու ինձ փրկիր այս գիշերային անդաշնությունից, Շաղոտ շուրթերով շշնջա նորից խոսքը հաշտության Ու սիրտս զտիր, Որ…
Ընթերցել