ԴԵԿԱՐՏԻ ՀՈՂՄԵՐԸ
Աղալով միմյանց
Կաղվենք երբեւէ
Մեր մեջ աղվալով
Հողմը շարժվում է
դեպի ձյունեղեն քնքուշ ուղիներ
Մենք մի լավ իրար աղացինք պրծանք
ինչպես մարմնեղեն պինդ աղացքարեր
Եղելության հողմ եւ հողմ տանջանքի
Աղվում են ահա խոսք ու շշուկի
Ելնում եմ դաշտ, սակայն դաշտ չկա այնտեղ
Միայն սիրահար մարմինների հողմ
Եղելության հողմ եւ հողմ տանջանքի
Ուր ես հողմառած թռա դեպի քեզ
Դաշտ եմ դուրս գալիս, բայց դաշտ չկա անտ
Միայն մրրիկն է գրկում մրրիկին
Դու կըմբռնես ինչ է դա նշանակում
Թե ինքդ լինես մրրիկի զավակ
Մրրիկի համար մրրիկի ետքից
Հանուն երեւույթի երեւույթի հետքով
Մենք իրար չափում ենք աշխարհներով
Չափման աշխարհները չափչփելով
Մենք պատահմամբ ընկանք հողմի երեսին
Ինչպես ձնծաղկին
ձնծաղիկն է կպչում
Մենք վինի մեջ ենք
որ ղողանջում է կեցության մասին
կյանքի վրայով
Կթռչենք փարվելով դաշտ ու լեռներին
Ինչպես որ Լյան է երգող Լյաին գրկում
Ղողանջող
հողմի ձյունալարերն ենք
Մենք սիրում ենք իրար
Մենք սիրում ենք իրար
ՀՐԱՇԱՍԱՐՅԱԿ
Ես վստահ եմ` Աստված
Ինքնարարիչ է
Ինքնարարչությունը հրաշք է հար
Ինքնարարիչը միշտ
Հրաշագործ է
Ստեղծումի հրաշագործությունը
ամենուր է առկա
Ահա խոտի վրա վազում է
Սարյակը –
Հրաշագործ է եւ հարշք գործ է
Ես պոետ Հայդեգեր-Կիերկեգործն եմ
Կամ էլ պարզապես
Հրաշասարյակ սարյակագործ եմ
ԾՈՎԻ ԹԱՆԱՔԱՄԱՆԸ
Թռչելով ամեն մի գալիքի վրայով
Վազանցելով ամեն հնարավորը
Գերազանցելով ժամանակին եւ
Դառնալով համայն գոյերը մեկեն
Իրազեկվելով տեղեկացա ճիշտ
Սլավոնական փակագրերին
Արծաթը ոսկուց
Ադամանդն ալմաստից
Լեռը ադամանդի լույսից գունագեղ
Երկնքից փլվեցին ուղիղ ծովի մեջ
Իմ դպրոցական գրիչը մանուկ
Թաթախելով ծովի թանաքամանում
Ծով, գրում եմ քեզ բիլ ծովեղենով
Տողերի շառաչով ու մակընթացությամբ
Բանաստեղծության, որ ծովացել է իմ կոկորդի մեջ
անդունդների խորքից անհուն անհատակ
Թող լինի մակընթացություն տեղատվությամբ
իսկ ծովը դարձած կապտակուռ գրիչ
տեղավորվում է իմ մատների մեջ
ինչպես որ ես եմ քո մեջ տեղավորվում
ՀԱՐԱՎԻ ՔԵՐՈՎԲԵՆ
Միայն դու գիտես ոնց է նվագում եւ լույս արձակում
հոբոյը վեհ
Հարավի Քերովբեն
Երբ ճյուղերց կախվում է գիբոն կապիկը
Գրիմը մաքրվում է դեմքից
Բայց գրիմը դեմքին միշտ չէ սազական
Հոբոյը չի նվագում ամենքի ձեռքին
Բայց գրիմը հար պատշաճ է մեռյալին
Մեռյալը ինքն իրեն նման չէ երբեք
Նա կարող է լինել բոլորի պես
Ինչ հոբոյն է ծնում
Առավելս կարող է եւ չլինել
Բայց դու ի զորու ես լինել սոսկ ինքդ
Միայն ինքդ դու կարող ես լինել
Օգնիր կեցությանը բանալով դուռը
Կամ մարելով լույսը շեշտ ու ակնակուր
Քերովբեն թռչում է երկրագնդի միջով
Չնկատելով հողը ամրակուռ
Հրեշտակները ոտատեղ չունեն երկրային բերդին
Դա նակտել է Ջուզեպպե Վերդին
Երբ
Դժոխքի կարծր պարունակներով
Մտավ ու ելավ անվախ Աիդան
Փղերով ձիերով դժոխք են մեկնում
Փարավոններն ու ստրուկները նրանց
Սակայն դժոխքը միշտ ետ է ճամփում
Հրեշտակներին ու սիրահարներին
Այնտեղ հատակ ու առաստաղ չկա եւ պատեր չկան
Եւ տարիք ու սեռ գոյություն չունեն
Նա լի է բոցով առանց կրակի
Դժոխքը գոյում է հավետ առանց ինձ
ԹԻԹԵՌԻ ԱՍՏՎԱԾԱՇՈՒՆՉԸ
Երկու պատերն այս թիթեռներ են ասես
անկյունում հարդարում են թեւերն իրենց
Գիշերային թիթեռը ստվերն է ծածանում
Քառանկյուն թիթեռով
ութթեւանի –
եւ սենյակը վաղուց պատրաստ է թռիչքի
սիրային աշխարհը թեւերի ծովից
սառչում է ծպտյալ ծովերի մուժում
Ասես բացել են Աստվածաշունչը
եւ փակել պինդ
***
Գաուդիի եւ հեռաստանի միջեւ ընկած բացատներով
հեռանում է Սալվադոր Դալին
Վանդակը չվում է թռչնի խորքերը
թռչունը` մտքի անծայրության մեջ
Սալվադոր Դալին արգելում է կանաչ գույնը`
երանգներով
Սալվադոր Դալին պատվիրել է զննել լազուրը զուր
Լազարի լազուրից ելավ դագաղը քարանձավային
Կանգնեց Լազարը բայց դագաղը մնաց քարայրի մեջ
Մոլորակի ոսկյա գլխատառերը
երկնքում գրում են ճակատագիրը մեր
կարելի է կարդալ
նրանց գերգաղտնի գրությունները
Ով գիտե կարդալ
դեռ չանցած ուղին
նա կկարդա գալիքի իմաստները
բայց հար չի կռահի` ինչ կա իրականում
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Հրանտ Ալեքսանյանի
